ಅವಳಂತರಂಗ

ಪುಟ 1

ಬೆಳಗ್ಗೆ ಸಮಯ 7.30
ಅರ್ಧ ಗಂಟೆ ಮೊದಲು ರೈಲ್ವೇ ನಿಲ್ದಾಣದಲ್ಲಿ ಇರಬೇಕು ...ಅಂದುಕೊಂಡ ಮನೆಯ ಕೆಲಸ ಎಲ್ಲಾ ಮುಗಿದಿದೆ. ಅವತ್ತು ಅವನನ್ನು ಭೇಟಿ ಆಗೋ ಸಂತಸದ ದಿನವದು. . 
ಎಷ್ಟೋ ಸಮಯದ ನಂತರ ತಾನಾಗೇ ಇಚ್ಛೆ ಪಟ್ಟು ಸಮಸ್ಯೆಗಳನ್ನೆಲ್ಲಾ ಬದಿಗೊತ್ತಿ ಅವನಿರೋ ಜಾಗಕ್ಕೆ ಹೊರಟ ದಿನವದು .. ಒಂದಷ್ಟು ಸಮಯ ಅವನೊಂದಿಗೆ ಕಳೀಬೇಕು ಇಷ್ಟೇ ತಲೇಲಿ..
ಹೊರಡೋ ಅವಸರದಲ್ಲಿ ಅವಳು ಕೊನೆ ಎಂಬಂತೆ ತನ್ನ ಕೋಣೆಯಲ್ಲಿ ಇರೋ ಸ್ವಲ್ಪವೇ ಕಾಣೋ ಕನ್ನಡಿಯಲ್ಲಿ ನೋಡ್ತಾಳೆ.
 ರೂಮಿನ ಕಿಟಕಿಗೆ ತೂಗು ಹಾಕಿದ ಕನ್ನಡಿಗೆ ಮುಕ್ಕಾಲು ಭಾಗ ಕರ್ಟನ್ ಮುಚ್ಚಿದೆ... ಸ್ವಲ್ಪ ಕತ್ತಲು ಕೂಡ ಇದೆ.. . . . ತನ್ನದೇ ಪ್ರತಿಬಿಂಬದಲ್ಲಿ ಕಂಡು ಬರೋ ಮಂದಹಾಸ, ಖುಷಿ ಅವಳಿಗೆ ಆ ಕ್ಷಣದಲ್ಲಿ ಕಾಣ್ಸುತ್ತೆ.. ಅದು ಹೇಳಲಾಗದ ವರ್ಣಿಸಲಾಗಿದ ಭಾವ ಮನದಲ್ಲಿ ..ಅದು ಮುಖದಲ್ಲೂ ಪ್ರತಿಫಲಿಸ್ತಿದೆ . .. ಹಿಂದೆಂದೂ ಅನುಭವಕ್ಕೆ ಬಂದಿರದ ಭಾವವದು.. ಯಾವುದೋ ವಿಷಯ ತೀವ್ರವಾಗಿ ಕಾಡಿದ್ರೆ ಅದು ಕಾರ್ಯರೂಪಕ್ಕೆ ಬಂದಾಗ ಆಗೋ ಖುಷಿಯದು .. .. Face is the index of mind ಅನ್ನೋ ಮಾತು ಸುಳ್ಳಲ್ಲ ಅಂತ ಅನುಭವಕ್ಕೆ ಬಂದ ದಿನವದು. ಯಾವಾಗಲೂ ನಗು ತುಂಬಾ ಅಪರೂಪಕ್ಕೆ ಅವಳ ಮೊಗದಲ್ಲಿ ...ಆದ್ರೂ ಅವತ್ತಿನ ನಗು, ಉಲ್ಲಾಸ, ಸಂತೋಷ ಅವಳ ಉಸಿರು ಇರೋವರೆಗೂ ನೆನಪಲ್ಲಿ ಶಾಶ್ವತ.. she cherish that moment and that day for her lifetime .. ಅದಂತೂ ಸತ್ಯ ...

ಪುಟ-2

ಇಷ್ಟಕ್ಕೂ ಆಕೆ ಅವ್ನನ್ನ ನೋಡಕ್ಕೆ ಹೊರಟಿದ್ದಾದ್ರೂ ಯಾಕೆ? ಅದೆಷ್ಟೋ ಬಾರಿ ಆತ ಕರೆದ್ರೂ ತಾನು ಯಾವತ್ತೂ ಹೋಗಿಲ್ಲ ಅನ್ನೋ ಪಶ್ಚಾತಾಪ ಕಾಡ್ತಿತ್ತ ಅಥವಾ ನಿಜಕ್ಕೂ ಖುಷಿಯಿಂದ ಅವ್ನ ಜೊತೆ ಒಂದಷ್ಟು ಸಮಯ ಕಳೀಬೇಕoತಾನೇ ಹೊರಟಿದ್ಲಾ ಅಥವಾ ತಾನು ಹೋಗೋದ್ರಿಂದ ಅವ್ನು ಸಂತೋಷ ಪಡ್ತಾನೆ ಅಂದ್ಕೊಂಡಿದ್ಲಾ ? ಇವತ್ತಿಗೂ ಈ ಯಾವ ಪ್ರಶ್ನೆಗೂ ಉತ್ತರ ಇಲ್ಲ ಅವಳಲ್ಲಿ ... 'ಬರ್ತಿದೀನಿ ಕಣೋ' ಅಂದ ಕೂಡ್ಲೇ ಊರು , ಯಾವ ಬಸ್ಸು ಎಲ್ಲ ಮಾಹಿತಿ ಕೊಟ್ಟು ಒಂದಷ್ಟು ಜನರ ಫೋನ್ ನಂಬರ್ ಕೂಡ ಕೊಟ್ಟು ಕಾಳಜಿ ವಹಿಸಿದ್ದ .. 'ಕಾಯ್ತಿನಿ ಬಸ್ ಹತ್ರ' ಅಂದಿದ್ದ .. ಸಮಸ್ಯೆ ಇರೋದೇ ಅಲ್ಲೀಗ ಅವಳಿಗೆ .. ಮೊದ್ಲೇ ಮುಜುಗರದ ಪ್ರಾಣಿ ಆಕೆ.. ...ಅವಳಿಗೆ ರೈಲು ಪ್ರಯಾಣದ ತುಂಬಾ ಅದೇ ಚಿoತೆ ಅವ್ನನ್ನ ಫೇಸ್ ಮಾಡೋದ್ ಹೇಗ್ ಅಂತ ... ಕೊನೆಗೂ ಮಟಮಟ ಮಧ್ಯಾನ್ಹ ಅವನು ಹೇಳಿದ ಸ್ಟಾಪ್ನಲ್ಲಿ ಬಸ್ ಇಳಿದಿದ್ಳು .. ನಗು ಮುಖದಿಂದ ಕಾದು ನಿಂತಿದ್ದ ಅವನು ... ಅಲ್ಲಿಂದ ಮನೆಗೆ ಹೋಗ್ಬೇಕಂದ್ರೆ ಕಾಡು ದಾರಿ.. .. ಇಳಿಜಾರು ಕಲ್ಲು ಮಣ್ಣು ರಸ್ತೆ.. ಉಟ್ಟಿದ್ದು ಸೀರೆ ಬೇರೆ ... ಕಂಫರ್ಟಬಲ್ ಆಗಿ ಕುತ್ಕೊಳಕ್ಕೂ ಆಗ್ದೇ ಜಾರಿ ಜಾರಿ ಅವ್ನ ಮೈಮೇಲ್ ಬೀಳೋದನ್ನು ತಪ್ಪಿಸೊಕೋಸ್ಕರ ಅವನ ಬೈಕ್ನಲ್ಲಿ ಒಂದಡಿ ದೂರಾನೇ ಕೂತಿದ್ಲು... ನಾಲ್ಕು ಸಾರಿ ಇಳ್ದು ನಾಲ್ಕು ಸಾರಿ ಹತ್ತಿ ಅವ್ನಿ೦ದ ಬೈಸ್ಕೊಂಡು ಅಂತೂ ಮನೆ ತಲ್ಪಾಯ್ತು.. ಅರ್ಧ ರೈಲು, ಇನ್ನರ್ಧ ಬಸ್ಸು, ,ಕೊನೇಲಿ ಬೈಕ್ ಪ್ರಯಾಣ ...ಉಫ್ ... ಇಲ್ನೋಡಿದ್ರೆ ಒಂದ್ರಾಶಿ ಜನ .. ಇವನೋ ಬ್ಯುಸಿ ... ಎರಡು ದಿನ ಕಣ್ಣು ಮುಚ್ಚಿ ತೆರೆಯೋದ್ರಲ್ಲಿ ಕಳ್ದೇ ಹೋಗಿತ್ತವಳಿಗೆ .. ಅಲ್ಲೇ ಎಲ್ಲೋ ಹತ್ರ ಇದ್ದ ಆ ಗಡಿಬಿಡಿಯಲ್ಲೂ ಅನ್ನೋ ಖುಷಿಯಷ್ಟೇ ಅವಳಲ್ಲಿ . .. ಹೊರಡೋ ಸಮಯ ಬಂದೆ ಬಿಡತ್ತೆ ... ಮತ್ತೆ ಬೈಕ್ ಪ್ರಯಾಣ ... ಬಸ್ಗೆ ಹತ್ತಿಸಲು ಬಂದಿದ್ದ ತನ್ನ ಕೆಲ್ಸದ ನಡುವೆಯೂ ... ಬಂದೆ ಬಿಡತ್ತೆ ಬಸ್ಸು ಅಲ್ಪ ಸಮಯದಲ್ಲೇ .. ಹತ್ತಿ ಸೀಟ್ ಹಿಡಿದು ಕೂತಾಯ್ತು ..ವಿದಾಯದ ಘಳಿಗೆಯದು ... ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿ ಕೂತವನ ಕೈ ಗಟ್ಟಿಯಾಗಿ ಹಿಡಿದುಕೊಂಡಿದ್ಲು ಅವಳು ... ಎರ್ಡ್ ದಿನದಲ್ಲಿ ಸಿಕ್ಕದ ಏಕಾಂತವದು ... ಕಣ್ಣಲ್ಲಿ ಅವಳಿಗೆ ಅರಿವಿಲ್ಲದೆ ನೀರು.... ಒಂದ್ರಾಶಿ ಭಾವಗಳು ಅವಳಲ್ಲಿ ... ಒಂದಕ್ಷರವೂ ಮಾತು ಹೊರಡ್ತಿಲ್ಲ .. ಬರೀ ಮೌನ ... ಅಷ್ಟೆಲ್ಲ ಸಮಸ್ಯೆ ಬದಿಗೊತ್ತಿ ತಾನು ಯಾಕೆ ಬಂದೆನೋ ಅದು ನೆರವೇರಿತು ಅನ್ನೋ ಖುಷಿನೋ ಅಥವಾ ಗಿಲ್ಟ್ ಫೀಲ್ ಒಂದಷ್ಟು ಕರಗಿತು ಅನ್ನೋ ಸಂತೋಷಾನೋ ...ಒಟ್ರಾಶಿ ಏನೇನೋ ... ...ಒಂದು ಸ್ಪರ್ಶದಲ್ಲಿ ಅದೆಷ್ಟೋ ಭಾವ ಹೇಳ್ಬೋದು ಮತ್ತು ಅದೆಷ್ಟು ಸಾಂತ್ವನ ಕೂಡ ದೊರಕತ್ತೆ ಅಂತ ಮೊದಲ ಬಾರಿಗೆ ಗೊತ್ತಾದ ದಿನವದು .. ಮನೆಯಿಂದ ಹೊರಡುವಾಗ ಮನಸ್ಸು ತುಂಬಿಕೊಂಡಿದ್ದ ಆ ಖುಷಿ ಹೊರಡೋ ಕ್ಷಣದಲ್ಲಿ ಕಣ್ಣೀರಾಗಿ ಹೊರಚಿಮ್ಮಿತ್ತು .. ಏನು ಹೇಳದೆ ಏನೂ ಕೇಳದೆ ಎಲ್ಲವನ್ನು ಅರ್ಥ ಮಾಡ್ಕೊಳ್ಳೋ ತಾಕತ್ತು ಅವನಲ್ಲಿದೆ... ಹಣೆಗೊಂದು ಪಪ್ಪಿ ಕೊಟ್ಟು ಸಮಾಧಾನಿಸಿದ್ದ ಆ ಘಳಿಗೆಯಲ್ಲಿ ... ಎಷ್ಟೋ ತೃಪ್ತಿ ... ಮಾಡಿದ ತಪ್ಪಿಗೆಲ್ಲ, ನೋಯಿಸಿದ ವಿಷಯಕ್ಕೆಲ್ಲಾ ಕ್ಷಮೆ ಸಿಕ್ಕ ಹಗುರ ಹಗುರ ಭಾವ.. ಬಸ್ ಹೊರಡೋ ಸಮಯ .. ಬೈ ಹೇಳಿ ಹೊರಟೇ ಬಿಟ್ಟ ಹುಡುಗ .. ಬಸ್ ಚಲಿಸಕ್ಕೆ ಶುರು ಆಯ್ತು .. ಕಿಟಕಿಯಿಂದ ಹೊರಗೆ ಕಾಣೋ ಅವನಿಂದ ಒಂದೆರಡು ಫ್ಲೈಯಿಂಗ್ ಕಿಸ್ ..ಒಂದೆಡೆ ಕಣ್ಣೀರು ಜೊತೆಜೊತೆಗೆ ಆ ಘಳಿಗೆಯಲ್ಲೂ ನಗು.. ಅವನ ಮುಖ ಕಣ್ಮರೆಯಾಗೋವರೆಗೂ ಕೈ ಬೀಸ್ತಾ ಟಾಟಾ ಅನ್ನೋವಾಗ ಖುಷಿ ಮಾತ್ರ ಅವಳಲ್ಲಿ ..