ಅವಳಂತರಂಗ

ಪುಟ 1

ಬೆಳಗ್ಗೆ ಸಮಯ 7.30
ಅರ್ಧ ಗಂಟೆ ಮೊದಲು ರೈಲ್ವೇ ನಿಲ್ದಾಣದಲ್ಲಿ ಇರಬೇಕು ...ಅಂದುಕೊಂಡ ಮನೆಯ ಕೆಲಸ ಎಲ್ಲಾ ಮುಗಿದಿದೆ. ಅವತ್ತು ಅವನನ್ನು ಭೇಟಿ ಆಗೋ ಸಂತಸದ ದಿನವದು. . 
ಎಷ್ಟೋ ಸಮಯದ ನಂತರ ತಾನಾಗೇ ಇಚ್ಛೆ ಪಟ್ಟು ಸಮಸ್ಯೆಗಳನ್ನೆಲ್ಲಾ ಬದಿಗೊತ್ತಿ ಅವನಿರೋ ಜಾಗಕ್ಕೆ ಹೊರಟ ದಿನವದು .. ಒಂದಷ್ಟು ಸಮಯ ಅವನೊಂದಿಗೆ ಕಳೀಬೇಕು ಇಷ್ಟೇ ತಲೇಲಿ..
ಹೊರಡೋ ಅವಸರದಲ್ಲಿ ಅವಳು ಕೊನೆ ಎಂಬಂತೆ ತನ್ನ ಕೋಣೆಯಲ್ಲಿ ಇರೋ ಸ್ವಲ್ಪವೇ ಕಾಣೋ ಕನ್ನಡಿಯಲ್ಲಿ ನೋಡ್ತಾಳೆ.
 ರೂಮಿನ ಕಿಟಕಿಗೆ ತೂಗು ಹಾಕಿದ ಕನ್ನಡಿಗೆ ಮುಕ್ಕಾಲು ಭಾಗ ಕರ್ಟನ್ ಮುಚ್ಚಿದೆ... ಸ್ವಲ್ಪ ಕತ್ತಲು ಕೂಡ ಇದೆ.. . . . ತನ್ನದೇ ಪ್ರತಿಬಿಂಬದಲ್ಲಿ ಕಂಡು ಬರೋ ಮಂದಹಾಸ, ಖುಷಿ ಅವಳಿಗೆ ಆ ಕ್ಷಣದಲ್ಲಿ ಕಾಣ್ಸುತ್ತೆ.. ಅದು ಹೇಳಲಾಗದ ವರ್ಣಿಸಲಾಗಿದ ಭಾವ ಮನದಲ್ಲಿ ..ಅದು ಮುಖದಲ್ಲೂ ಪ್ರತಿಫಲಿಸ್ತಿದೆ . .. ಹಿಂದೆಂದೂ ಅನುಭವಕ್ಕೆ ಬಂದಿರದ ಭಾವವದು.. ಯಾವುದೋ ವಿಷಯ ತೀವ್ರವಾಗಿ ಕಾಡಿದ್ರೆ ಅದು ಕಾರ್ಯರೂಪಕ್ಕೆ ಬಂದಾಗ ಆಗೋ ಖುಷಿಯದು .. .. Face is the index of mind ಅನ್ನೋ ಮಾತು ಸುಳ್ಳಲ್ಲ ಅಂತ ಅನುಭವಕ್ಕೆ ಬಂದ ದಿನವದು. ಯಾವಾಗಲೂ ನಗು ತುಂಬಾ ಅಪರೂಪಕ್ಕೆ ಅವಳ ಮೊಗದಲ್ಲಿ ...ಆದ್ರೂ ಅವತ್ತಿನ ನಗು, ಉಲ್ಲಾಸ, ಸಂತೋಷ ಅವಳ ಉಸಿರು ಇರೋವರೆಗೂ ನೆನಪಲ್ಲಿ ಶಾಶ್ವತ.. she cherish that moment and that day for her lifetime .. ಅದಂತೂ ಸತ್ಯ ...

ಪುಟ-2

ಇಷ್ಟಕ್ಕೂ ಆಕೆ ಅವ್ನನ್ನ ನೋಡಕ್ಕೆ ಹೊರಟಿದ್ದಾದ್ರೂ ಯಾಕೆ? ಅದೆಷ್ಟೋ ಬಾರಿ ಆತ ಕರೆದ್ರೂ ತಾನು ಯಾವತ್ತೂ ಹೋಗಿಲ್ಲ ಅನ್ನೋ ಪಶ್ಚಾತಾಪ ಕಾಡ್ತಿತ್ತ ಅಥವಾ ನಿಜಕ್ಕೂ ಖುಷಿಯಿಂದ ಅವ್ನ ಜೊತೆ ಒಂದಷ್ಟು ಸಮಯ ಕಳೀಬೇಕoತಾನೇ ಹೊರಟಿದ್ಲಾ ಅಥವಾ ತಾನು ಹೋಗೋದ್ರಿಂದ ಅವ್ನು ಸಂತೋಷ ಪಡ್ತಾನೆ ಅಂದ್ಕೊಂಡಿದ್ಲಾ ? ಇವತ್ತಿಗೂ ಈ ಯಾವ ಪ್ರಶ್ನೆಗೂ ಉತ್ತರ ಇಲ್ಲ ಅವಳಲ್ಲಿ ... 'ಬರ್ತಿದೀನಿ ಕಣೋ' ಅಂದ ಕೂಡ್ಲೇ ಊರು , ಯಾವ ಬಸ್ಸು ಎಲ್ಲ ಮಾಹಿತಿ ಕೊಟ್ಟು ಒಂದಷ್ಟು ಜನರ ಫೋನ್ ನಂಬರ್ ಕೂಡ ಕೊಟ್ಟು ಕಾಳಜಿ ವಹಿಸಿದ್ದ .. 'ಕಾಯ್ತಿನಿ ಬಸ್ ಹತ್ರ' ಅಂದಿದ್ದ .. ಸಮಸ್ಯೆ ಇರೋದೇ ಅಲ್ಲೀಗ ಅವಳಿಗೆ .. ಮೊದ್ಲೇ ಮುಜುಗರದ ಪ್ರಾಣಿ ಆಕೆ.. ...ಅವಳಿಗೆ ರೈಲು ಪ್ರಯಾಣದ ತುಂಬಾ ಅದೇ ಚಿoತೆ ಅವ್ನನ್ನ ಫೇಸ್ ಮಾಡೋದ್ ಹೇಗ್ ಅಂತ ... ಕೊನೆಗೂ ಮಟಮಟ ಮಧ್ಯಾನ್ಹ ಅವನು ಹೇಳಿದ ಸ್ಟಾಪ್ನಲ್ಲಿ ಬಸ್ ಇಳಿದಿದ್ಳು .. ನಗು ಮುಖದಿಂದ ಕಾದು ನಿಂತಿದ್ದ ಅವನು ... ಅಲ್ಲಿಂದ ಮನೆಗೆ ಹೋಗ್ಬೇಕಂದ್ರೆ ಕಾಡು ದಾರಿ.. .. ಇಳಿಜಾರು ಕಲ್ಲು ಮಣ್ಣು ರಸ್ತೆ.. ಉಟ್ಟಿದ್ದು ಸೀರೆ ಬೇರೆ ... ಕಂಫರ್ಟಬಲ್ ಆಗಿ ಕುತ್ಕೊಳಕ್ಕೂ ಆಗ್ದೇ ಜಾರಿ ಜಾರಿ ಅವ್ನ ಮೈಮೇಲ್ ಬೀಳೋದನ್ನು ತಪ್ಪಿಸೊಕೋಸ್ಕರ ಅವನ ಬೈಕ್ನಲ್ಲಿ ಒಂದಡಿ ದೂರಾನೇ ಕೂತಿದ್ಲು... ನಾಲ್ಕು ಸಾರಿ ಇಳ್ದು ನಾಲ್ಕು ಸಾರಿ ಹತ್ತಿ ಅವ್ನಿ೦ದ ಬೈಸ್ಕೊಂಡು ಅಂತೂ ಮನೆ ತಲ್ಪಾಯ್ತು.. ಅರ್ಧ ರೈಲು, ಇನ್ನರ್ಧ ಬಸ್ಸು, ,ಕೊನೇಲಿ ಬೈಕ್ ಪ್ರಯಾಣ ...ಉಫ್ ... ಇಲ್ನೋಡಿದ್ರೆ ಒಂದ್ರಾಶಿ ಜನ .. ಇವನೋ ಬ್ಯುಸಿ ... ಎರಡು ದಿನ ಕಣ್ಣು ಮುಚ್ಚಿ ತೆರೆಯೋದ್ರಲ್ಲಿ ಕಳ್ದೇ ಹೋಗಿತ್ತವಳಿಗೆ .. ಅಲ್ಲೇ ಎಲ್ಲೋ ಹತ್ರ ಇದ್ದ ಆ ಗಡಿಬಿಡಿಯಲ್ಲೂ ಅನ್ನೋ ಖುಷಿಯಷ್ಟೇ ಅವಳಲ್ಲಿ . .. ಹೊರಡೋ ಸಮಯ ಬಂದೆ ಬಿಡತ್ತೆ ... ಮತ್ತೆ ಬೈಕ್ ಪ್ರಯಾಣ ... ಬಸ್ಗೆ ಹತ್ತಿಸಲು ಬಂದಿದ್ದ ತನ್ನ ಕೆಲ್ಸದ ನಡುವೆಯೂ ... ಬಂದೆ ಬಿಡತ್ತೆ ಬಸ್ಸು ಅಲ್ಪ ಸಮಯದಲ್ಲೇ .. ಹತ್ತಿ ಸೀಟ್ ಹಿಡಿದು ಕೂತಾಯ್ತು ..ವಿದಾಯದ ಘಳಿಗೆಯದು ... ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿ ಕೂತವನ ಕೈ ಗಟ್ಟಿಯಾಗಿ ಹಿಡಿದುಕೊಂಡಿದ್ಲು ಅವಳು ... ಎರ್ಡ್ ದಿನದಲ್ಲಿ ಸಿಕ್ಕದ ಏಕಾಂತವದು ... ಕಣ್ಣಲ್ಲಿ ಅವಳಿಗೆ ಅರಿವಿಲ್ಲದೆ ನೀರು.... ಒಂದ್ರಾಶಿ ಭಾವಗಳು ಅವಳಲ್ಲಿ ... ಒಂದಕ್ಷರವೂ ಮಾತು ಹೊರಡ್ತಿಲ್ಲ .. ಬರೀ ಮೌನ ... ಅಷ್ಟೆಲ್ಲ ಸಮಸ್ಯೆ ಬದಿಗೊತ್ತಿ ತಾನು ಯಾಕೆ ಬಂದೆನೋ ಅದು ನೆರವೇರಿತು ಅನ್ನೋ ಖುಷಿನೋ ಅಥವಾ ಗಿಲ್ಟ್ ಫೀಲ್ ಒಂದಷ್ಟು ಕರಗಿತು ಅನ್ನೋ ಸಂತೋಷಾನೋ ...ಒಟ್ರಾಶಿ ಏನೇನೋ ... ...ಒಂದು ಸ್ಪರ್ಶದಲ್ಲಿ ಅದೆಷ್ಟೋ ಭಾವ ಹೇಳ್ಬೋದು ಮತ್ತು ಅದೆಷ್ಟು ಸಾಂತ್ವನ ಕೂಡ ದೊರಕತ್ತೆ ಅಂತ ಮೊದಲ ಬಾರಿಗೆ ಗೊತ್ತಾದ ದಿನವದು .. ಮನೆಯಿಂದ ಹೊರಡುವಾಗ ಮನಸ್ಸು ತುಂಬಿಕೊಂಡಿದ್ದ ಆ ಖುಷಿ ಹೊರಡೋ ಕ್ಷಣದಲ್ಲಿ ಕಣ್ಣೀರಾಗಿ ಹೊರಚಿಮ್ಮಿತ್ತು .. ಏನು ಹೇಳದೆ ಏನೂ ಕೇಳದೆ ಎಲ್ಲವನ್ನು ಅರ್ಥ ಮಾಡ್ಕೊಳ್ಳೋ ತಾಕತ್ತು ಅವನಲ್ಲಿದೆ... ಹಣೆಗೊಂದು ಪಪ್ಪಿ ಕೊಟ್ಟು ಸಮಾಧಾನಿಸಿದ್ದ ಆ ಘಳಿಗೆಯಲ್ಲಿ ... ಎಷ್ಟೋ ತೃಪ್ತಿ ... ಮಾಡಿದ ತಪ್ಪಿಗೆಲ್ಲ, ನೋಯಿಸಿದ ವಿಷಯಕ್ಕೆಲ್ಲಾ ಕ್ಷಮೆ ಸಿಕ್ಕ ಹಗುರ ಹಗುರ ಭಾವ.. ಬಸ್ ಹೊರಡೋ ಸಮಯ .. ಬೈ ಹೇಳಿ ಹೊರಟೇ ಬಿಟ್ಟ ಹುಡುಗ .. ಬಸ್ ಚಲಿಸಕ್ಕೆ ಶುರು ಆಯ್ತು .. ಕಿಟಕಿಯಿಂದ ಹೊರಗೆ ಕಾಣೋ ಅವನಿಂದ ಒಂದೆರಡು ಫ್ಲೈಯಿಂಗ್ ಕಿಸ್ ..ಒಂದೆಡೆ ಕಣ್ಣೀರು ಜೊತೆಜೊತೆಗೆ ಆ ಘಳಿಗೆಯಲ್ಲೂ ನಗು.. ಅವನ ಮುಖ ಕಣ್ಮರೆಯಾಗೋವರೆಗೂ ಕೈ ಬೀಸ್ತಾ ಟಾಟಾ ಅನ್ನೋವಾಗ ಖುಷಿ ಮಾತ್ರ ಅವಳಲ್ಲಿ ..

ಗುಳಿಕೆನ್ನೆ ಹುಡುಗ ...

ಅವನು ಒಂದು ವಾರದ ಮೊದ್ಲೇ ಮನೆಗೆ ಬಂದು ಲಗ್ನಪತ್ರಿಕೆ ಕೊಟ್ಟು ಎಲ್ರಿಗೂ ಮದುವೆಗೆ ಬರ್ಲೇಬೇಕು ಅಂತಾ ಆಮಂತ್ರಣ ಕೊಟ್ಟು ಹೋಗಿದ್ದ ... ಯಾರಾದ್ರು ಮಿಸ್ ಮಾಡ್ಕೊಂಡ್ರೆ ಆಮೇಲ್ ಹೆಂಡ್ತಿ ಜೊತೆ ಬಂದು ಕ್ಲಾಸ್ ತೆಗೊತೀನಿ ಅಂತ ಕಣ್ಣು ಹೊಡ್ದಿದ್ದ ... ಓ ಆಗ್ಲೇ ಹೆಂಡ್ತಿ ಗುಣಗಾನ ... ಇರ್ಲಿ ಇರ್ಲಿ ಅಂದಿದ್ದೆ ... 

ಅವ್ನ  ಮದುವೆ ಅಂದ್ರೆ ಮಿಸ್ಮಾಡ್ಕೋಳೋದಾ ...ನೆವರ್...

ಬೆಳಿಗ್ಗೆ 9ಕ್ಕೆ ಮಹೂರ್ಥ ..  ಸ್ವಲ್ಪ ಬೇಗಾನೆ... ಆದ್ರೂ ಬೆಳಗ್ಗಿನ ನನ್ನ ಅಚ್ಚುಮೆಚ್ಚಿನ ಸಿಹಿ ನಿದ್ದೆ ಬಿಟ್ಟು ಅವನಿಗೋಸ್ಕರ ಐದಕ್ಕೆ ಎದ್ದು ಆದಷ್ಟು ಬೇಗ ಹೊರಡ್ಬೇಕು ... ಹೀಗಂದ್ಕೊಂಡು ಅದಾಗಲೇ ಒಂದು ತಿಂಗಳ ಹಿಂದೆ ಸಿದ್ಧ ಮಾಡಿ ಇಟ್ಟಿದ್ದ ಸೀರೆ , ರವಿಕೆ ಎಲ್ಲ  ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಚೆಕ್ ಮಾಡಿ ರಾತ್ರಿ ಒಂದಾದ್ರೂ ಮಲಗದ ನಾನು ಅವತ್ತು ಬೇಗನೆ ಹಾಸಿಗೆಗೆ  ಹೋಗಿ ಮಲಗೋ ಪ್ರಯತ್ನ ಮಾಡಿದ್ದೆ ... .

ದಿನಾ ರಾತ್ರಿ ಒಂದು  ಘಂಟೆ ನಂತರ   ಮಲಗೋವಳಿಗೆ ಹತ್ತು ಘಂಟೆಗೆ  ಮಲಗಿದರೆ ನಿದ್ದೆ ಎಲ್ಲಿಂದ ಬರ್ಬೇಕು ? ಹಾಸಿಗೆಯಲ್ಲಿ ಹೊರಳಾಡಿದಷ್ಟೇ ಲಾಭ  ... ಜೊತೆಗೆ ಅವನ ಮತ್ತು ನನ್ನ ಈವರೆಗಿನ  ಸ್ನೇಹದಲ್ಲಿ  ಏನೆಲ್ಲಾ ನಡೀತು ಅನ್ನೋ ನೆನಪು ಒಂದೊದಾಗಿ ಹಾಗೇ ಮನದಲ್ಲಿ ಸಿನಿಮಾದ ರೀಲ್ನಂತೆ ಬಿಚ್ತಾ ಇದ್ರೆ ಅದರ ಸವಿಯನ್ನ ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಸವಿತಾ ಇದ್ದೆ ....

ಅವನ ಅಪ್ಪ ಊರಿಗೆ ಪ್ರಸಿದ್ಧ ವ್ಯಕ್ತಿ ...ದೊಡ್ಡ ಉದ್ಯಮ .... ಎರಡು ಫ್ಯಾಕ್ಟರಿಗಳು ..
 ಅವನ ಅಪ್ಪ ನನ್ನಪ್ಪನ ಆತ್ಮೀಯ ಗೆಳೆಯ...
ಅವನಮ್ಮ ನನ್ನಮ್ಮ  ಗೆಳತಿಯರು..
obviously ನಾನು ಅವನೂ ಸ್ನೇಹಿತರೆ ...

ಅದೂ ಬಾಲ್ಯದ ಸ್ನೇಹ  ... ನಂಗೆಷ್ಟು ವರ್ಷಾನೋ ನಮ್ಮ ಸ್ನೇಹಕ್ಕು ಅಷ್ಟೇ ವರ್ಷ .. . 22 ವರ್ಷದ ಸ್ನೇಹ ಅಂದ್ರೆ ಸುಮ್ನೆನಾ ...  ಇಬ್ಬರಿಗೂ ನಾಲ್ಕು ವರ್ಷ ವಯಸ್ಸಿನ ಅಂತರ ಇದ್ರೂ ಅವನ ಬಾಲದಂತೆ ಹಿಂದಿಂದೆ ತಿರುಗಿ ಬೆಳೆದವಳು ನಾನು ... ಮೊದಲು ಅವನ ಮನೆ ನಮ್ಮನೆ ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿ ಇದ್ದದರಿಂದ ಆ ಆತ್ಮೀಯ ಭಾವಕ್ಕೆ ಇನ್ನೂ ನೂರಾನೆ ಬಲ..

ಆಗಿನ್ನೂ ಅವನಿಗೆ ನಾಲ್ಕು ವರ್ಷ ಅಂತೆ .. ಅದುವರೆಗೂ ಅಕ್ಕ ಪಕ್ಕ ಯಾರೂ ಮಕ್ಕಳಿಲ್ಲದೆ  ಯಾರೂ ಸ್ನೇಹಿತರಿಲ್ಲದೆ ಒಂಟಿಯಾಗಿ ಬೆಳೆದವ ಅವನು ...  ಸ್ಕೂಲು, ನಮ್ಮ ಮನೆ, ಅವರ ಮನೆ ಇಷ್ಟೇ ಅವನ ಪ್ರಪಂಚ ... ನನ್ನಮ್ಮ ಅಂದ್ರೆ ಅವನಮ್ಮನಿಗಿಂತ  ಹೆಚ್ಚು ... ಊಟ ತಿಂಡಿ ಆಂಟಿ ಮನೆದೇ  ಬೇಕೆನ್ನೋ ಹಠ ಅಂತೆ .. ಅವನ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಆಳು ಕಾಳು  ಅಷ್ಟೈಶ್ವರ್ಯ ಇದ್ರೂ ನಮ್ಮ ಮಧ್ಯಮ ವರ್ಗದ ಮನೆಗೆ ಹೊಂದಿಕೊಂಡು  ಬಿಟ್ಟಿದ್ದ ... ಅದೇ ಸಮಯಕ್ಕೆ ನಾ ಹುಟ್ಟಿದ್ದು .. ಅವನ ಖುಷಿಗೆ ಎಲ್ಲೆ ಇಲ್ಲದ ದಿನಗಳವು ...  ತನ್ನ ಜೊತೆ ಆಟ ಆಡಲು ಪುಟ್ಟ ಗೊಂಬೆಯೇ ಸಿಕ್ಕಿತೆನ್ನೋ ಭಾವ ಅವನಲ್ಲಂತೆ  ... ಅಮ್ಮನಿಗೆ ಎದೆಹಾಲು ಇಲ್ಲದ್ದರಿಂದ ಬಾಟ್ಲಿ ಹಾಲೇ ಗತಿಯಾಗಿತ್ತಂತೆ ನನಗೆ...ತನ್ನ ಪುಟ್ಟ ಕಾಲುಗಳ ಮೇಲೆ ನನ್ನನ್ನು ಬಲವಂತವಾಗಿ ಮಲಗಿಸಲು ಹೇಳಿ  ನಂಗೆ ಬಾಟಲಿಯಿಂದ ಹಾಲು   ಕುಡಿಸೋ ಆತುರ, ಸಂತಸ ಸದಾ ಅವನಲ್ಲಂತೆ ..ತಾನು ಆ ಬಾಟ್ಲಿ ಹಾಲಿನ ರುಚಿ ಅದೆಷ್ಟೋ ಬಾರಿ ನೋಡಿದ್ದೇ ಅಂತ ಮುಂದೊಂದು ದಿನ ಹೇಳ್ಕೊಂಡಿದ್ದ... ಥೂ ಅಂತ ಬೈದಿದ್ದೆ ...  ಅವನ ಶಾಲೆಯ ಪದ್ಯಗಳೇ ನನಗೆ ಜೋಗುಳ...ಅವನ ಶಾಲೆಯ ಕಥೆಗಳನ್ನ ಕೇಳಿ ದೊಡ್ದವಳಾಗಿದ್ದೆ ನಾನು... ಊಟ ಪಾಠ ಆಟ ಎಲ್ಲದಕ್ಕೂ ಅವನೇ ಜೊತೆಗಾರ .. ಹೀಗಿತ್ತು ಆಗಿನ ನಮ್ಮ  ದಿನಚರಿ ... ಎರಡೂ ಮನೆಯ ಹೊಂದಾಣಿಕೆ  ಅದೆಷ್ಟಿತ್ತೆಂದರೆ ನಮ್ಮ ಸ್ನೇಹದ  ಒಡನಾಟಕ್ಕೆ ಯಾವತ್ತು ಎಲ್ಲೂ ಬೇಲಿ ಹಾಕಲಿಲ್ಲ ದೊಡ್ಡವರು ..

ಅದಾಗಲೇ ಅವ್ನು ತನ್ನ ಟೀನ್ ಏಜ್ ಹಂತದಲ್ಲಿದ್ದ ...ಕಾಲೇಜಿಗೆ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದ ...ಅವನ  ಚಂದ ಕಣ್ಣು ಕುಕ್ಕುವಂತಿತ್ತು... ಆಗಷ್ಟೇ ಚಿಗುರೊಡೆದ ಮೀಸೆ... ಧೃಡ ಮೈಕಟ್ಟು .. ಅದಕ್ಕೆ ತಕ್ಕ ಎತ್ತರ .. ಎಲ್ಲವೂ ಚಂದ ...  ... ಆಗಷ್ಟೇ ಹೈಸ್ಕೂಲ್ ಮೆಟ್ಟಿಲೀರಿದ್ದ ನನ್ನದು ಆ ಕಡೆ ಎಳಸೂ ಅಲ್ಲ, ಈ ಕಡೆ ಪ್ರೌಢಳೂ  ಅಲ್ಲ ಅಂತ ವಯಸ್ಸು.. ಕಣ್ಣಿಗೆ ಕಂಡಿದ್ದೆಲ್ಲ ಚಂದ ಅನ್ನೋ ವಯಸ್ಸು ... ವಯೋ ಸಹಜ ಆಕರ್ಷಣೆಗಳು ... ಆಗಷ್ಟೇ ನನ್ನ ದೇಹದಲ್ಲೂ  ಋತುಸ್ರಾವ ಶುರುವಾದ  ಸಮಯ ... ನನ್ನಲ್ಲೂ ಅಂದ ಚಂದ,  ದೇಹದಲ್ಲಿ ಬದಲಾವಣೆ ತನ್ನಷ್ಟಕ್ಕೆ ಆಗ್ತಾ ಇತ್ತು .ಎಲ್ಲಾ ಹುಡುಗಿಯರು ತಮ್ಮ ಸಮಸ್ಯೆ, ದುಗುಡ, ಗೊಂದಲ ಮೊದಲು ತಾಯಿ ಹತ್ರ ಹಂಚಿಕೊಂಡ್ರೆ, ನಾನೋ  ಆಗಿನ ನನ್ನ ಮನಸ್ಥಿತಿ ಹಂಚಿಕೊಡಿದ್ದು ಕೇವಲ ಅವನೊಂದಿಗೆ ಮಾತ್ರ... ಅಂತಹ ಮುಕ್ತತೆ ಅವನಲ್ಲಿ ನನ್ನದು ... ಎಲ್ಲದಕ್ಕೂ ಸಮಂಜಸವಾಗಿ ಹೀಗೀಗೆ ಆಗತ್ತೆ ಅನ್ನೋ ಉತ್ರ .... ಸ್ವಲ್ಪ ಹುಶಾರಲ್ಲಿರು.. ಇದೆಲ್ಲ ಹೆಣ್ಣಿಗೆ ಸಹಜ... ಪ್ರತಿ ತಿಂಗಳು ರಕ್ತಸ್ರಾವ ಮಾಮೂಲು .. ನೋವು ಸುಸ್ತು ಎಲ್ಲಾ ಆದ್ರೆ ಹೀಗಿಗೆ ಮಾಡು ...ವಿಶ್ರಾಂತಿ ತೆಗೋ ... ಅವನಿನ್ನೂ ಕಾಲೇಜ್ ಓದ್ತಾ ಇದ್ರೂ ಎಷ್ಟೆಲ್ಲಾ ಮಾಹಿತಿ ಅವನಲ್ಲಿ.. ನನ್ನಮ್ಮನಿಗಿಂತ ಒಂದು ಕೈ ಹೆಚ್ಚೇ ... ಈಗ್ಲೂ ಪ್ರತಿ ತಿಂಗಳೂ ಹೊಟ್ಟೆ ನೋವು, ಬೆನ್ನು ನೋವು, ಸೊಂಟ  ನೋವು ಆದ್ರೆ ಜೀವ ತಿನ್ನೋದು ಅವನದ್ದೇ .. ನೋವು ಅಂತ pain killer ನುಂಗ್ಬೇಡ ... ಅದೇ ಅಭ್ಯಾಸ ಆಗತ್ತೆ ಆಮೇಲೆ ... ಒಳ್ಳೇದಲ್ಲ ಆ ಮಾತ್ರೆಗಳು ಅನ್ನೋ ಬುದ್ದಿವಾದ ಪ್ರತಿಬಾರಿ ...

ಎಷ್ಟೋ ಬಾರಿ ಅಂದುಕೊಂಡದ್ದಿದೆ ... ಗೆಳತಿಗಾಗಿ  ಇಷ್ಟು ಕೇರ್ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳೋ ಇವನು ಮದುವೆ ಆದ ಮೇಲೇ ತನ್ನ ಹೆಂಡತಿ ಮಕ್ಕಳನ್ನ ಅದೆಷ್ಟು ಕಾಳಜಿಯಿಂದ ನೋಡ್ಕೋಬಹುದು ಅಂತ ...

ಕಾಲೇಜಿನಲ್ಲಿ ಅದೆಷ್ಟೋ ಗೆಳತಿಯರು... ಏನೇ ಅವನ್ ಮೇಲ್ ಕ್ರಷಾ  .. ಸಖತ್ ಹ್ಯಾಂಡ್ಸಮ್ ಯಾ ... ಡಿಂಪಲ್  ಬೇರೆ ಅದೆಷ್ಟ ಮುದ್ದಾಗಿದೆ ...ಏನ್ ಲವ್ವಾ ... ಗುಟ್ಟು ಗುಟ್ಟಾಗಿ ಯಾವಾಗ್ ನೋಡಿದರೂ ಅವನ್ ಹಿಂದೆ ಮುಂದೆ ಸುತ್ತಾಡ್ತೀಯ .... ಲಕಿ ಕಣೆ ನೀನು ..ನಿಜ ವಿಷ್ಯ   ನಮಗೆ ಹೇಳಿದ್ರೆ  ನಾವೇನ್ ಕದ್ಕೊಂಡ್ ಹೋಗಲ್ಲ ಕಣೆ ಅವನನ್ನ,  ಅಂತೆಲ್ಲಾ  ಚುಡಾಯ್ಸಿದ್ರೆ... ಅವ್ರ ಮೇಲ್   ಸಿಟ್ಟಾಗಿ .. .' ಅವನು  ನನ್ನ ಬೆಸ್ಟ್   ಫ್ರೆಂಡ್ ಅಷ್ಟೇ ... ಮತ್ತೆನೂ ಅಲ್ಲ... ಅಂತ ಯೋಚನೆ ಕನಸು ಮನಸಲ್ಲೂ ಮಾಡಿಲ್ಲ...  ಮಾಡೋದು ಇಲ್ಲ...ಒಬ್ಬ ಹುಡ್ಗ ಹುಡುಗಿ ಸ್ನೇಹ ಅಂದರೆ  ಯಾವಾಗ್ಲೂ ಲವ್ವೇ ಅನ್ನೋ ಮೆಂಟಾಲಿಟಿ ನಿಮಗೆ....  ಹೋಗ್ರೆ ..  ಸ್ನೇಹಕ್ಕು ಬಣ್ಣ ಕಟ್ಟಿ ಮಾತಾಡೋದೇ ಆಯ್ತು ... ' ಅಂತ ಅಲ್ಲಿಂದ ಎದ್ದು ಹೋಗ್ತಿದ್ದೆ ... 

ನನ್ನ ಸೆಕೆಂಡ್ ಪಿಯುಸಿ ಪರೀಕ್ಷೆ,   ಸಿ ಯಿ ಟಿ ಪರೀಕ್ಷೆ ಎಲ್ಲವೂ ತನ್ನದೇ ಅನ್ನೋ ರೀತಿ...  ಸಮಸ್ಯೆ ಇದ್ದಲ್ಲೆಲ್ಲ ಹೇಳ್ಕೊಡ್ತಿದ್ದ ... ನನ್ನ ಸಮಸ್ಯೆ ಪರಿಹರಿಸೋ ಟೀಚರ್ ಗೆಳೆಯ ಅವನು ..  , ಉತ್ತಮ rank ಬಂದಾಗ ಅತಿ ಹೆಚ್ಚು ಸಂಭ್ರಮ ಪಟ್ಟವನವನು ... ಎಲ್ಲೆಲ್ಲೊ ಬೇರೆ ಊರಲ್ಲೆಲ್ಲ ಸೀಟ್ ಸಿಕ್ರೆ ನಿನ್ ಬಿಟ್ ಹೋಗದು ಹೇಗೋ ಅಂದಾಗ , ಇಷ್ಟೊಳ್ಳೆ rank ತೆಗೊಂಡಿದೀಯಾ ... ಬೆಂಗಳೂರಲ್ಲೇ ಸಿಗತ್ತೆ ಬಿಡು ... ಚಿಂತೆ ಮಾಡಬೇಡ ಅಂತ ಸಮಾಧಾನ ಮಾಡಿದ್ದ .. ಅವನಂದಂತೆ ಇಲ್ಲಿಯ ಉತ್ತಮ ಕಾಲೇಜಲ್ಲೇ ಇಂಜಿನಿಯರಿಂಗ್ ಸೀಟ್ ಸಿಕ್ಕಾಗ ಕುಣಿದಿದ್ದೆ ... ಅಲ್ವೇ ಈಗಲೇ ಹೀಗಾಡೊಳೊ ಮುಂದೆ ಮದ್ವೆ ಆದ್ರೆ ಈ ಊರ್ ಬಿಟ್ಟು ಹೋಗ್ತೀಯೋ ಇಲ್ವೋ ಅಂದಿದ್ದ ... ನೋಡೋ, ನಂದು ಕಂಡೀಶನ್ .. ಒಂದೋ ಅವನು ಮನೆ ಅಳಿಯ ಆಗ್ಬೇಕು , ಇಲ್ವೇ ನೀನು ನಿನ್ನ ಹೆಂಡ್ತಿ ಮಕ್ಕಳ ಸಮೇತ ಅವ್ನ ಊರಿಗ್ ಶಿಫ್ಟ್ ಆಗ್ಬೇಕು .... ಇದಕ್ಕೆ ಒಪ್ಪಿದರೆ ಮಾತ್ರ ಮದ್ವೆ ...ಇಲ್ಲಾ ಅಂದ್ರೆ ಇಲ್ಲೇ ಆರಾಮಾಗಿ ಅಪ್ಪ ಅಮ್ಮ ನಿನ್ ಜೊತೆ ಹಾಯಾಗ್ ಇರ್ತೀನಿ ಅಷ್ಟೇ ... ತಿಕ್ಲು ನೀನು ಅಂತ ಬೈಸ್ಕೊಂಡಿದ್ದೆ ... 

ಕಾಲೇಜ್ ಸೇರಿಕೊಂಡ  ಹೊಸದು ... ಅವ್ನ ಮೇಲೆ ರೇಗಾಡಿದ್ದೆ ... ಅದೇನ್ ಅಂತ ಹೆಸ್ರಿಟ್ಟಿಯೋ ನೀನು  ...ಕಾಲೇಜ್ನಲ್ಲಿ  ಎಲ್ರೂ ನನ್ನ 'ಜೈ ಜೈ ಸಂತೋಷಿ ಮಾತಾ  ...'  ಅನ್ನೋ ಹಾಡು ಹೇಳಿ  ಚುಡಾಯ್ಸ್ತಾರೆ ... ಗೊತ್ತ  ಅಂತ ಅವನ್ ಬೆನ್ನಿಗೆ ಎರಡ್ ಗುದ್ದಿದ್ದೆ... ಇರಲಿ ಬಿಡೆ ... ಎರ್ಡ್ ದಿನ ರೇಗಿಸ್ತರೆ .. ಆಮೇಲ್ ಅವ್ರಿಗ್ ಗೊತ್ತಾಗತ್ತೆ ... ಸಂತೋಷಿ ಇದ್ ಕಡೆ ಸಂತಸಕ್ಕೆ ಬರ ಇಲ್ಲ ಅಂತ ಸಮಾಧಾನ ಮಾಡಿದ್ದ ... 

ಅವನ ಸ್ನೇಹ ಅಂದ್ರೆ ಹಾಗೆ ... ಅಲ್ಲಿ ಮಾತಾಡದ ವಿಷಯಗಳೇ ಇರಲಿಲ್ಲ ಪ್ರೀತಿ, ಪ್ರೇಮ, ಕಾಮ, ಪೋಲಿತನ, ಕಾಲೇಜಿನ ಸ್ನೇಹಿತರ  ಲವ್ ಅಫೇರ್,  ಅವನ ಬ್ಯುಸಿನೆಸ್, ನನ್ನ ಕಾಲೇಜ್ ಸಂಬಂಧಪಟ್ಟ  ಎಲ್ಲವೂ ...  ಜೊತೆಜೊತೆ   ಹಾಸ್ಯ ನಗು ನೋವು ಅಳು ಬೇಸರ ದಿನಗಟ್ಟಲೆ ಮಾತು ಬಿಟ್ಟು ಮತ್ತೆ ರಾಜಿ ... ಹೀಗೆ 

ನನ್ನ ಗಂಡ ಆಗೊವ್ನು ಅಥವಾ ನಿನ್ನ ಹೆಂಡ್ತಿ ಆಗೊವ್ಳು  ನಮ್ಮಿಬ್ಬರ ಮಾತೆಲ್ಲಾದ್ರೂ ಕದ್ದು ಕೇಳಿದ್ರೆ ನಿಜಕ್ಕೂ ನಾವಿಬ್ರು ಸ್ನೇಹಿತ್ರೋ,  ಲವ್ವರ್ಸೋ ಅನ್ನೋ ಅನುಮಾನ ಗ್ಯಾರಂಟಿ ಬರತ್ತೆ ಕಣೋ ಅಂತ ಅದೆಷ್ಟೋ ಬಾರಿ ಹೇಳಿ ನಕ್ಕಿದ್ದಿದೆ... ಇಬ್ಬರಿಗೂ ಒಂದಂತೂ ತುಂಬಾ ಆಸೆ ಇತ್ತು ... ಲವ್ ಆಗ್ಬೇಕು ಜೀವನದಲ್ಲಿ .. ಅದರ ಸವಿ ಸವಿಬೇಕು ... ಯಾರು ಸಿಗಲ್ಲ ಕಣೋ ಎಷ್ಟೇ ಟ್ರೈ ಮಾಡಿದ್ರೂ  ... ಒಂದ್ ಕೆಲಸ ಮಾಡೋಣ್ವಾ...  ನಾವಿಬ್ರೇ ಲವ್  ಮಾಡುವಾ  ...ಪ್ರಾಬ್ಲಮ್ ಎಲ್ಲಾ ಸಾಲ್ವ್ ಅಂದಿದ್ದಕ್ಕೆ ಬೆನ್ನಿನ ಮೇಲೆ ಗುದ್ದು   ಬಿದ್ದಿತ್ತು ... ಆಹ್ ...ನೋವಿನಿಂದದ ಕೂಗಿದ್ದೆ ... ಸಾರಿ ಕಣೆ ..ಪೆಟ್ಟಾಯ್ತ?... ಅಂದಿದ್ದ ... ಇಲ್ಲ ಸುಮ್ನೆ ನಾಟಕ ಮಾಡ್ದೆ ಅಂದಿದ್ದಕ್ಕೆ ಮತ್ತೆರಡು ಗೂಸ ಕೊಟ್ಟಿದ್ದ .. :-P 

 ಒಂದೆರಡು   ವರ್ಷದ ಈಚೆ ಅವನ ತಂದೆ ಬೇರೆ ಹೊಸಮನೆ ಕಟ್ಟಿದಾಗ ಹೆಚ್ಚು ನೊಂದವಳು ನಾನೇ ಅನ್ಸತ್ತೆ ... ಬೇಕೆಂದಾಗ ನನ್ನ ಕೈಗೆ ಸಿಗಲ್ಲ ಈ ಗೆಳೆಯ ಅನ್ನೋ ದುಃಖ ತುಂಬಾ ದಿನ ಕಾಡಿತ್ತು . ಆದ್ರೂ ಇಡೀ ದಿನ, ಸಮಯ ಸಿಕ್ಕಾಗೆಲ್ಲಾ  ವಾಟ್ಸಾಪ್ ಅಂತ , ವಾರಕ್ಕೆರಡು ಬಾರಿ ಹೋಟೆಲ್  ಅಂತ ಹೇಗೋ ಒಡನಾಟಕ್ಕೆ ದಕ್ತಿದ್ದ ... ಸಿಕ್ಕಿದ್ದಷ್ಟೇ ಲಾಭ ಅಂದುಕೊಂಡು ಒಂದು ನಿಮಿಷ ವ್ಯರ್ಥ ಮಾಡದೇ  ಬಾಕಿ ಇದ್ದ ಎಲ್ಲವನ್ನು ಹಂಚಿಕೊಳ್ಳೊ  ತೃಪ್ತಿ ಇತ್ತು ನಮ್ಮಿಬ್ಬರ ಆ ಸ್ನೇಹ  ಬಂಧದಲ್ಲಿ ...

 ತನ್ನ ಉನ್ನತ ಶಿಕ್ಷಣ ಮುಗಿಸಿ  ಅಪ್ಪನ ವೃತ್ತಿಗೆ ಸಾಥ್ ನೀಡಿ ಇನ್ನೂ ಅವರ ಉದ್ದಿಮೆಯನ್ನ ವಿಸ್ತಾರ ಮಾಡಿ ಮೆಚ್ಚುಗೆ ಗಳಿಸಿದ ಸರಳ ಸಜ್ಜನ ಹುಡುಗ... .ಅದೇ ಪ್ರೀತಿಯ  ಗುಳಿಕೆನ್ನೆ ಹುಡುಗ ... ಆ ಮುಗುಳ್ನಗು ಜೊತೆಜೊತೆಗೆ ಆ ಕಣ್ಣಲ್ಲೇ ಸೂಸೊ ಆತ್ಮೀಯ ಭಾವ ... ಎಂಥವರನ್ನು ಅವನ ಪ್ರೀತಿಗೆ ಎಳೆದುಕೊಳ್ಳೊ  ವ್ಯಕ್ತಿತ್ವ ...

ಎರಡು ತಿಂಗಳ ಹಿಂದೆ ತಂದೆ ತಾಯಿ ನೋಡಿದ ಹುಡುಗಿ ಫೋಟೋ ತೋರ್ಸಿ ...

ಜಾತಕ ಹೊಂದತ್ತಂತೆ  ಕಣೆ ,,, ಸಂತು ಫೋಟೋ ನೋಡೇ ಹೇಗಿದಾಳ್ ಹುಡ್ಗಿ ?
ಅರೆ ನಿಂಗೆ ಇಷ್ಟ ಆದ್ರೆ ಆಯ್ತ್ ಕಣೋ ... ನನ್ ಪರ್ಮಿಸನ್ ಯಾಕಪ್ಪ ... 

ಒಮ್ಮೆ ನೋಡೇ .. ನಿನಗೂ ಖುಷಿಯಿದ್ರೆ ನಂಗ್ ಸಮಾಧಾನ ಕಣೆ ... 

ಆಹ್ ... ಲಕ್ಷಣವಾಗಿದಾಳ್  ಕಣೋ...  ಚಿಂತೆ ಬೇಡ ... ಆಲ್ ದ ಬೆಸ್ಟ್ ... ಅಂಕಲ್ ಆಂಟಿಗೆ ಇಷ್ಟ ಆಗಿದ್ದಾಳೆ ತಾನೇ ... ಯೋಚನೆ ಬೇಡ ... ಎಲ್ಲ ಒಳ್ಳೆದಾಗತ್ತೆ ...ಅದಕ್ಕಿಂತ ಹೆಚ್ಚು  ನಿಂಗೂ ಇಷ್ಟ ಆಗಿದಾಳ್  ತಾನೆ... ಶುಭಸ್ಯ ಶೀಘ್ರಂ ... ಬೇಗ ವಾಲಗ ಊದ್ಸು ... ನಂಗೊದ್ ಒಳ್ಳೆ ಸಿಹಿ ಊಟ ಹಾಕ್ಸು ಅಂದಿದ್ದೆ ... ಡನ್ ಅಂದಿದ್ದ ...

ಅದೇ ವಾರದಲ್ಲಿ ಸರಳವಾಗಿ ಹುಡುಗಿ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ನಿಶ್ಚಿತಾರ್ಥ ನಡೆದಿತ್ತು ... ಎಕ್ಸಾಮ್ ಸಮಯ ಆದ್ದರಿಂದ ಹೋಗಿರಲಿಲ್ಲ ... ಫೋಟೋ ತೋರ್ಸಿದ್ದ .. ಮುದ್ದಾದ ಜೋಡಿ ... ನೈಸ್ ಕಣೋ ಅಂತ ಖುಷಿ ಪಟ್ಟಿದ್ದೆ ... ಕೂಡಲೇ  ಮದುವೆ ಇದ್ದದ್ದರಿಂದ ಶಾಪಿಂಗ್ ಅದೂ ಇದೂ ಅಂತ ಓಡಾಟದಲ್ಲಿ ಅದೆಷ್ಟು ಬೇಗ ಎರಡು ತಿಂಗಳು ಕಳೀತೋ ಗೊತ್ತೇ ಆಗಿಲ್ಲ ...


ಆಗಲೇ ತನ್ನ ಮದುವೆಗೆಂದು ದೊಡ್ಡ ಶೋ ರೂಮ್ ನಲ್ಲಿ ಚಂದದ ಸೀರೆ ಕೊಂಡು  ಉಡುಗೊರೆಯಾಗಿ ಕೊಟ್ಟಿದ್ದ..ಜೊತೆಗೆ ನನ್ನ ಅಪ್ಪ ಅಮ್ಮನಿಗೂ ಉಡುಗೊರೆ ...ಸಂತು ಬೇಗ ಬ್ಲೌಸ್ ಎಲ್ಲ ಹೊಲ್ಸು ... ಚಂದದ ಡಿಸೈನ್ ಇರೋವಂಥದ್ದು ... ಟೈಲರ್ ತುಂಬಾ ಟೈಮ್ ತೆಗೊಳ್ತಾನೆ ... ಕೊನೆ ಘಳಿಗೆಯಲ್ಲಿ ಕೊಡ್ಬೆಡ .. ಈಗ ಸೀಸನ್ ಬೇರೆ ... . ಅದರ ಖರ್ಚೆಲ್ಲ ನನ್ನದು .. ಅದಕ್ಕೆ ಮ್ಯಾಚ್ ಆಗೋ ಜ್ಯುವೆಲ್ಲರಿ, ಚಪ್ಪಲಿ ಎಲ್ಲಾ ನನ್ನ ಉಡುಗೊರೆ ಅಂತ ತಾನೇ ಖುದ್ದಾಗಿ ಶಾಪಿಂಗ್  ಮಾಡಿಸಿದ್ದ ... ಎಲ್ಲವೂ ಅವನ ಸೆಲೆಕ್ಶನ್ ... ನಿನ್ನದು ಗುಂಗುರು ತಲೆಗೂದಲು ... ಆ ಸೀರೆಗೆ ಈ ಹೇರ ಸ್ಟೈಲ್ ಚಂದ ಕಾಣತ್ತೆ ...  ಹೀಗೆ ಸಿಂಗರಿಸ್ಕೋಬೇಕು ...ಗೆಳತಿ ಹೀಗೆ ಬರ್ಬೇಕು ಅಂತ   ಎಲ್ಲವೂ ಎರಡು ತಿಂಗಳ ಮೊದಲೇ ನಿಗದಿ ಮಾಡಿ ಬಿಟ್ಟಿದ್ದ ...

ಅದ್ಸರಿ ಕಣೆ ಸಂತು ನಂಗೆ ಏನ್ ಕೊಡ್ತಿ  ಗಿಫ್ಟ್ ಮದ್ವೆಗೆ ಕೇಳಿದ್ದ ...

ಏ ಹೋಗೋ ... ಬೇಕಾದ್ರೆ ಅಮ್ಮನ್ ಕೈಲಿ ಒಂದೊಳ್ಳೆ ಊಟ...  ಅದಕ್ಕಿಂತ ಹೆಚ್ಚಿನದೇನು ನಿರೀಕ್ಷೆ ಮಾಡ್ಬೇಡ ಅಷ್ಟೇ 

ನಿನ್ ಜೀವನಕ್ಕೆ ನಾನೇ ಉಡುಗೊರೆಯಾಗಿ  ಸಿಕ್ ಮೇಲೆ ಇನ್ನೆಂಥ ಗಿಫ್ಟ್ ನಿಂಗೆ
ಅತಿ ಆಸೆ ಒಳ್ಳೇದಲ್ಲ ಅಂದಿದ್ದೆ ... 
ಹೋಗ್ ಹೋಗೆ... ನೀ ಹುಟ್ಟಕ್ಕು ಮೊದ್ಲೇ ನಿನ್ನಮ್ಮನ ಕೈ ತುತ್ತು ತಿಂದು ಬೆಳೆದವನು ನಾನು .. 
ಊಟ ಬೇಕಂದ್ರೆ ಎಷ್ಟೊತ್ತಿಗೂ ಬಂದ್ ಮಾಡ್ಕೊಂಡು ಹೋಗ್ತೀನಿ ..ನಿನ್ನ ದಯೆ ಬೇಕಾಗಿಲ್ಲ .. 
ಗೊತ್ತು ಕಣೊ ...ಜಾಸ್ತಿ ಬಿಲ್ಡ್ ಅಪ್ ಬೇಡ ಅಂತ ರೇಗಿಸಿದ್ದೆ .. 

ಕಂಜೂಸ್ ಅಂತ ಸಿಟ್ಟು ಮಾಡಿದ್ದ  ಅವನು....  

ಅವನ ಮದುವೆಗೆ ಹಾಕೋ ಬಟ್ಟೆಗಳ  ಸೆಲೆಕ್ಷನ್ ಎಲ್ಲ ನನ್ನದೆ   ... ರಿಸೆಪ್ಷನ್ಗೆ ಹಾಕಕ್ಕೆ ನೇವಿ ಬ್ಲೂ ಸೂಟ್ ...  ಅದಕ್ಕೆ  ಒಪ್ಪೋ ಟೈ ... ಮನ್ಮಥನಂತೆ ಕಾಣ್ತಿ ಕಣೋ  ಇದನ್ನ ಹಾಕಿದ್ರೆ ಅಂದಿದ್ದೆ .. ಅವನ ಹುಡುಗಿಗೆ ಸೀರೆ ಒಡವೆ ಆರಿಸಕ್ಕು ಜೊತೆಗೆ ನಾ ಅವನ ಬಾಲ .. 

ಇದೆಲ್ಲಾ  ನೆನಪು ಮಾಡ್ತಾ ಮಾಡ್ತಾ ಯಾವಾಗ ನಿದ್ದೆಗೆ ಜಾರಿದ್ನೋ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ... ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಅಮ್ಮ 5 ಕ್ಕೆ ಎಬ್ಬಿಸಿದಾಗಲೇ ಎಚ್ಚರ ..

ಬೇಗ ಎದ್ದು ರೆಡಿಯಾಗಿ ಅಮ್ಮನ್ ಹತ್ರ ಕಾಫಿ ಮಾತ್ರ ಸಾಕು ... ಬ್ರೇಕ್ ಫಾಸ್ಟ್ ಅಲ್ಲೇ ಮಾಡೋಣ ಅಂತ ವಾರೆಗಣ್ಣಲ್ ಅವರನ್ನ ನೋಡಿದ್ದೆ .. ಅವ್ರಿಗೂ ಗೊತ್ತು ... ಫಂಕ್ಷನ್ ತಿಂಡಿ ಊಟ ಅಂದ್ರೆ ಅದೆಷ್ಟು ಪಂಚ ಪ್ರಾಣ ನನಗೆ ಅಂತ ... ಅವ್ನೂ ಅಮ್ಮಾನೂ ಇಬ್ರೂ ಸೇರಿ ಅದೆಷ್ಟು ಬಾರಿ ಬೈದದ್ದುಂಟೋ ... ಯಾರಾದ್ರು ನೋಡಿದ್ರೆ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಊಟ ಹಾಕ್ತಾರೋ ಇಲ್ವೋ ಅನ್ಕೊಬೇಕು  ... ಅವರಿಬ್ಬರ ಮಾತಿಗೆ ನಿರ್ಲಕ್ಷ್ಯವೇ ಉತ್ತರ ನಂದು ... ಐ  ಲೈಕ್ ಇಟ್ ಅಷ್ಟೇ ...

ಸರಿ ಬೇಗ ಬೇಗ ಹೊರಡು ಅಂದ ಅಮ್ಮನ ಮಾತಿಗೆ ಹೂ ಗುಟ್ಟು ಕಾಫಿ ಹೀರಿ, ಸ್ನಾನ ಮಾಡಿ ಅವನೇ ಮದುವೆಗೆ ತೆಗೆಸಿಕೊಟ್ಟ ಸೀರೆ ತೊಟ್ಟೆ .. .. ಕನ್ನಡಿಯಲ್ಲಿ ನೋಡ್ಕೊಂಡೆ .. ಪರವಾಗಿಲ್ಲ ಲಕ್ಷಣವಾಗೆ ಇದೀನಿ ... ಸಿಳ್ಳೆ ಹೊಡಿತಾ ರೂಮ್ನಿಂದ ಹೊರ ಬಂದರೆ ಅದಾಗಲೇ ಅಪ್ಪ ಅಮ್ಮ ರೆಡಿ ಆಗ್ ಬಿಟ್ಟಿದ್ರು ... ರೈಟ್ ರೈಟ್ ಅಂತ ಕಾರ್  ಸ್ಟಾರ್ಟ್ ಮಾಡಿ ರಿವರ್ಸ್ ತೆಗ್ದು ಗೇಟ್ ಹಾಕಿ ಸೀದಾ ಕಲ್ಯಾಣ ಮಂಟಪದತ್ತ ನಮ್ಮ ಪಯಣ ಸಾಗಿತ್ತು ... ಅರ್ಧ ಘಂಟೆಯಲ್ಲಿ ತಲುಪಿದ್ದು ಆಯ್ತು ...


ಮುಖ್ಯರಸ್ತೆಯಲ್ಲೇ ಇರೋ ಪ್ರಸಿದ್ಧ ಕಲ್ಯಾಣ ಮಂಟಪ .. ಅದಾಗಲೇ ಶೃಂಗಾರಗೊಂಡು ನಳನಳಿಸ್ತಿತ್ತು ...

ಅದಾಗಲೇ ರಸ್ತೆಯ ಇಕ್ಕೆಲದಲ್ಲೂ ವಾಹನಗಳ ನಿಲುಗಡೆ .. ಅಬ್ಬ ಇನ್ನೂ ಘಂಟೆ ಏಳಾಗಿಲ್ಲ ... ಆಗ್ಲೇ ಈ ಪರಿ ವಾಹನಗಳ ಭರಾಟೆ ... ಇನ್ನೊಂದು ಎರಡು ಘಂಟೆ ಕಳೆದರೆ ಅದು ಹೇಗಿರತ್ತೋ ಇಲ್ಲಿಯ ವಾತಾವರಣ ಅಂತ ಮನಸ್ಸಲ್ಲೇ ಅಂದುಕೊಳ್ತಾ ನಮ್ಮ  ಕಾರು ಸಿಕ್ಕ ಸ್ವಲ್ಪ  ಜಾಗದಲ್ಲಿ ಪಾರ್ಕ್ ಮಾಡಿ ಅಪ್ಪ ಅಮ್ಮನ ಜೊತೆ ಒಳಗೆ  ನಡೆದಿದ್ದೆ ... ಅದಾಗಲೇ ಅತ್ಯುತ್ತಮವಾದ ಸಂಗೀತ ಕೇಳ್ತಿತ್ತು ... ದೊಡ್ಡ ಪಾರ್ಕಿಂಗ್ ಜಾಗದಲ್ಲೆಲ್ಲ ಆಗ್ಲೇ ಬಣ್ಣ ಬಣ್ಣದ ಶಾಮಿಯಾನ ಹಾಕಿ ರೆಡಿ ಮಾಡಿಯಾಗಿತ್ತು... ಒಂದು ಪಾರ್ಶ್ವದಲ್ಲಿ ಬಫೆಗೆ ವ್ಯವಸ್ಥೆ ಮಾಡಿದ್ರೆ ಇನ್ನೊಂದು ಕಡೆ ಕಣ್ಣು ಹಾಯುವಷ್ಟು ದೂರ ಟೇಬಲ್ ಖುರ್ಚಿಗಳ ಸಾಲು ಸಾಲು ...  ಸುಮಾರು ಮೂರರಿಂದ ನಾಲ್ಕು ಸಾವಿರ ಅತಿಥಿಗಳ ನಿರೀಕ್ಷೆ ಮನೆಯವರದ್ದು ... ಅದಕ್ಕೆ ತಕ್ಕ ವ್ಯವಸ್ಥೆ  ಕೂಡ ...

ಮುಂಭಾಗದಲ್ಲಿ ದೊಡ್ಡ ಹೂವಿನ ಅಲಂಕಾರದಲ್ಲಿ ಅವನ ಮತ್ತು ಅವಳ ಹೆಸರು ..

 ಸುಮಂತ್ weds  ದೀಪ್ತಿ 

ಆಹ್ ....  ಪ್ರೀತಿಯ ಜೀವದ ಗೆಳೆಯನ ಮದುವೆ ...

 ಅದಾಗಲೇ ಅವನ ಚಿಕ್ಕಪ್ಪಂದಿರು ಹೊರ ಬಾಗಿಲಲ್ಲೇ ನಿಂತು ಅತಿಥಿಗಳನ್ನ ಕೈ ಕುಲುಕಿ ಆಮಂತ್ರಣ  ಮಾಡ್ತಾ ಇದ್ರು .. ಅಪ್ಪನನ್ನ ಕಂಡವರೇ 'ಹೋ ...ಬರ್ಬೇಕು ... ಬನ್ನಿ ಬನ್ನಿ ... ಖುಷಿ ಆಯ್ತು... ತಿಂಡಿ ತಿಂದ್ಕೊಂಡೆ ಮಂಟಪಕ್ಕೆ ಹೋಗಿ ಅಂತಾನೆ ನಮ್ಮೆಲ್ಲರನ್ನ ಭೋಜನ ಶಾಲೆಯ ಬಾಗಿಲವರೆಗೆ ಬಿಟ್ಟು ಬಂದ್ರು ... ಅದಾಗಲೇ ನೂರಾರು ಜನರು ತಿಂಡಿ ತಿಂತಾ ಅಲ್ಲೆಲ್ಲ ಹಬ್ಬದ ವಾತಾವರಣ .... ಗುಸುಗುಸು ಶಬ್ದ ... ತಟ್ಟೆ ಲೋಟಗಳ ಶಬ್ದ ... ತಿಂಡಿಯ  ಘಮ ... ನಾವು ಮೂವರು ಒಂದೆಡೆ ಕೂತ ಕೂಡ್ಲೆ ದೊಡ್ಡ ತಟ್ಟೆಯಲ್ಲಿ ದೋಸೆ ಚಟ್ನಿ, ಇಡ್ಲಿ ವಡಾ, ಬಟ್ಟಲಲ್ಲಿ ಸಾಂಬಾರ್, ಕ್ಯಾರೆಟ್ ಹಲ್ವಾ ,   ಕಾಫಿ... ಆಹ್ ಎಲ್ಲಾ ನನ್ನ ಫೆವರಿಟ್ .ಅದಾಗಲೇ ಮೆನು ಏನಂತಾ ಮೊದ್ಲೇ ಹೇಳ್ ಬಿಟ್ಟಿದ್ದ ಅವ್ನು ... . ನಿಧಾನವಾಗಿ ಎಲ್ಲವನ್ನು ಮೆಲ್ಲುತ್ತ ಸುತ್ತ ಮುತ್ತ ನೋಡ್ತಾ  ಕೂತ  ಜನರನ್ನ ಗಮನಿಸ್ತಾ ತಿಂಡಿ ತಿಂದು ಮುಗಿಸಿದ್ದೆ ..ಅವ್ನೇನಾದ್ರು ಪಕ್ಕದಲ್  ಇದ್ದಿದ್ರೆ  ಮದ್ವೆ ಮನೇಲ್ ಊಟ ಮಾಡ್ಬೇಕಂತ ಅದೇನ್ ನಿನ್ನೆಯಿಂದ ಊಟ ಮಾಡಿದಿಯೋ ಇಲ್ವೋ ತಿಂಡಿಪೋತಿ   ಅಂತಿದ್ದ...   ಕೈ ತೊಳೆದು ಅಪ್ಪ ಅಮ್ಮನ ಜೊತೆ ಮಂಟಪಕ್ಕೆ ಹೆಜ್ಜೆ ಇಡ್ತಾ ಇದ್ರೆ ಅದಾಗಲೇ ನೂರಾರು ಜನರು ಅಕ್ಕ ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿ ...

ಅವರ ಘನತೆಗೆ ತಕ್ಕಂತೆ ಇಡೀ ಕಲ್ಯಾಣಮಂಟಪ ಆಧುನಿಕವಾಗಿ  ಚಂದವಾಗಿ ಅಲಂಕೃತಗೊಂಡಿತ್ತು .... ಹೊರ ಭಾಗದಲ್ಲಿ ರೋಸ್ ವಾಟರ್ ಪರಿಮಳ ಅದೆಲ್ಲಿಂದ ಬರ್ತಿತ್ತೋ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ  ...ಸಭಾಂಗಣದ ಒಳಗೆ ಕಾಲಿಡ್ತಿದ್ದ ಹಾಗೆ  ಮುಕ್ಕಾಲು ಭಾಗ ಖುರ್ಚಿಗಳೆಲ್ಲ ಭರ್ತಿಯಾಗಿತ್ತು ... . ಎಲ್ಲೆಲ್ಲೂ ರೇಷ್ಮೆ ಸೀರೆಗಳ ಸರಪರ ಸದ್ದು ... ಹೊಸ ಫ್ಯಾಶನ್ ಆಭರಣಗಳು ಹೆಂಗಸರ ಮೈ ಅಲಂಕರಿಸಿತ್ತು .... ಚಿಕ್ಕಚಿಕ್ಕ ಹೆಣ್ಣು ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ರೇಷ್ಮೆ ಲಂಗ,  ಪುಟ್ಟ ಹುಡುಗರಿಗೆ ಕುರ್ತಾ ಶೇರ್ವಾನಿ,  ವಯಸ್ಸಿಗೆ  ಬಂದ ಹುಡುಗಿಯರ ಡಿಸೈನರ್ ಲಂಗ ದಾವಣಿ, ಹೊಸ ಟ್ರೆಂಡ್  ಝುಮ್ಕಾಸ್,  ಚಂದದ ಕೇಶಾಲಂಕಾರ...  ಅವನ ಮನೆಯ ಹತ್ತಿರದ ಸಂಬಂಧಿಗಳು ಗರಿ ಗರಿ  ರೇಷ್ಮೆ ಸೀರೆ, ಡಿಸೈನರ್ ರವಿಕೆ ಉದ್ದ ಜಡೆ, ಉಡುಪಿ ಮಲ್ಲಿಗೆ,  ಕೈಗೆ ಬಾಜುಬಂಧಿ, ನೆತ್ತಿ ಬೊಟ್ಟು, ಮ್ಯಾಚಿಂಗ್ ಆಭರಣಗಳು ಟೊಟಲಿ ಎಲ್ಲವೂ ಚಂದ ... ಒಂದು ದಿನದ ಸಂಭ್ರಮ .ಮನೆ ಮಗನ ಮದುವೆ ... .ಎಲ್ಲರಿಗೂ  ತಾವು ಚಂದ ಕಾಣಬೇಕೆನ್ನೋ ಆಸೆ ... ಫೋಟೋ ವಿಡಿಯೋಗಳ ಭರಾಟೆ ಎಲ್ಲೆಲ್ಲೂ ... ಅಷ್ಟು ದೊಡ್ಡ ಮಂಟಪದ ಪೂರ್ತಿ ಭಾಗವನ್ನ ಸೆರೆ ಹಿಡಿಯೋ ಪ್ರಯತ್ನ ಕ್ಯಾಮೆರಮ್ಯಾನ್ಗಳದ್ದು ... ಅಲ್ಲಲ್ಲಿ ದೊಡ್ಡ ದೊಡ್ಡ ಸ್ಕ್ರೀನ್ ... ದೂರದ ಮಂಟಪದಲ್ಲಿ ಆಗುವ ಮದುವೆ  ಕಲಾಪಗಳನ್ನ ಸೆರೆ ಹಿಡಿದು ದೂರದಲ್ಲಿ ಕೂತ ಜನರಿಗೆ ದೊಡ್ಡ ಸ್ಕ್ರೀನ್ನಲ್ಲಿ ನೋಡಬಹುದಾಗಿತ್ತು  ..ಹೊರಗೆ ಬೆವರು ಕಿತ್ತು ಬರೋ ಸೆಖೆ ಇದ್ರೂ  A C ಯಿಂದ ತಂಪಾದ ಇಡೀ ಸಭಾಂಗಣ ... ಅತ್ತಿತ್ತ ಸುಳಿದಾಡೋ  ಹೆಂಗಸರಿಂದ ಮಲ್ಲಿಗೆಯ ಘಮ ... ಆಹ್ ... ಅದನ್ನ ಸುಮ್ಮನೆ ಹೀರಬೇಕಷ್ಟೇ .... ಸ್ವರ್ಗ... ಅಲ್ಲಲ್ಲಿ ಸೆಲ್ಫಿ  ತೆಗೆದು ಫೇಸ್ಬುಕ್ whatsapp ಗೆ ಅಪ್ಲೋಡ್ ಮಾಡೋ ಜನಗಳ ಕ್ರೇಜ್ ... ಸುಮ್ಮನೆ ನೋಡಬೇಕಷ್ಟೇ ... 

ಅದಾಗಲೇ ಅಲಂಕೃತ ಮಂಟಪದ ತುಂಬಾ ವೇದ ಮಂತ್ರ ಘೋಷಗಳು ಪ್ರಾರಂಭ ಆಗೋ ಸೂಚನೆ ಕೊಡ್ತಾ ಇತ್ತು ... ಅಷ್ಟು ದೂರದಿಂದಲೇ ನಮ್ಮನ್ನ ಗಮನಿಸದ ಅವನು ಕೈ ಬೀಸಿ 'ಹಾಯ್' ಅಂದಿದ್ದ ..ಮುಖದಲ್ಲಿ ನೂರು ವೊಲ್ಟ್ ಬಲ್ಬ್ ಹತ್ತಿದ ಕಳೆ .. . ರೇಷ್ಮೆ ಪಂಚೆ,  ಮೈ ತುಂಬಾ ಶಾಲು ... ಅಬ್ಬ ಸಧ್ಯ .. ಬೆನ್ನು, ಎದೆ ಮೇಲೆ ತುಂಬ್ಕೊಡಿರೋ  ರೋಮಗಳೆಲ್ಲ ಕಾಣದಂತೆ ಪರ್ಫೆಕ್ಟ್ ಆಗಿ ಕವರ್ ಮಾಡಿದ್ದ.. ಒಂದು ತುಂಟ ನಗು ನನ್ನ ಮುಖದ ತುಂಬಾ ... ಹೀಗೆಲ್ಲ ಯೋಚನೆ ಮಾಡಿದ್ದು  ಗೊತ್ತಾದ್ರೆ 'ಹಾಳಾಗಿದ್ದಿಯಾ ನೀನು' ಅಂತ ಉಗಿಸ್ಕೊಳ್ಳೋದು ಗ್ಯಾರಂಟಿ ಇತ್ತು ...ಹೌದಲ್ವಾ ... ಯಾವಾಗ್ಲೂ ಇದೇ ತುಂಟತನ, ಕಿತಾಪತಿ, ಕಿಲಾಡಿ  ಆಲೋಚನೆಯೇ ನಂದು ... ಅದ್ಯಾವಾಗ ಸರಿ ಹೋಗ್ತೀನೊ ... ಅವತ್ತು ಚುಡಾಯ್ಸಿದ್ದ ಮಾತೆಲ್ಲ ಮತ್ತೆ ನೆನಪು ...  'ಅಬ್ಬಾ ಅದೇನ್ ಮೈ ತುಂಬಾ ಕೂದ್ಲು ನಿಂಗೆ ... ಕರಡಿ ವಂಶದವನಾ ನೀನು ? ಅಂತ ಯಾವಾಗ್ಲೂ ರೆಗ್ಸೋ ನಾನು ... ಇರ್ಲಿ ಬಿಡೆ ... ನಾನೇನ್ ಬೇಕಂತಾ ಬೆಳ್ಸಿದೀನಾ ಅನ್ನೋ ಅವ್ನು ..  .ಮದ್ವೆಗೆ ವ್ಯಾಕ್ಸಿಂಗ್ ಆದ್ರೂ ಮಾಡ್ಸ್ಕೊಳ್ಳೊ ಅನ್ನೋ ನಾನು ...  ಆಮೇಲ್ ಚರ್ಮ ಕಿತ್ತ್ಕೊಂಡ್ ಬರತ್ತೆ ಅಷ್ಟೇ ಅನ್ನೋ ಅವ್ನು ... ಇಬ್ಬರದ್ದು ಹಂಚು ಹಾರಿ ಹೋಗೋ ಹಾಗೆ ನಗು ... ಆಹ್ ಒಂದೊಂದು ಹೆಜ್ಜೆಗೂ ಒಂದೊಂದು ನೆನಪುಗಳು ...

ಇವತ್ತಂತೂ ಅವನ ಅಪ್ಪ ಅಮ್ಮಾನು ಮಗನ ಹಾಗೆ ಮುದ್ಮುದ್ದಾಗಿ ಕಾಣ್ತಿದ್ರು  ... ಒಬ್ಬನೇ ಮಗನ ಮದುವೆ ಸಂಭ್ರಮ ಅವರ ಮುಖದಲ್ಲೇ ಕಾಣ್ತಿತ್ತು ...    ಸಖತ್ ಮಿಂಚಿಂಗು ... ಅಂಕಲ್ ಚಂದದ ಝರಿ ಪೇಟ, ಕುರ್ತಾ ಶೇರ್ವಾನಿ ಅದರ ಮೇಲೊಂದು ಶಾಲು ಹಾಕಿದರೆ, ಆಂಟಿ ಅಧ್ಭುತವಾದ ಕಾಂಜಿವರಂ ಸೀರೆಯಲ್ಲಿ ... ಇಬ್ಬರನ್ನು  ಹತ್ರ ಹತ್ರ ನಿಲ್ಸಿ ಫೋಟೋಗೆ ಫೋಸ್ ಕೊಡಿ   ಅಂದ್ರೆ ಆಂಟಿ ಕೆನ್ನೆ ಈಗ್ಲೂ  ಕೆಂಪು ಕೆಂಪು .. ಅಂಕಲ್ನ ತುಂಟ   ವಾರೆನೋಟ ..

ಇನ್ನೊಂದು ಮಗ್ಗುಲಲ್ಲಿ ದೀಪ್ತಿಯ ಗೌರಿ ಪೂಜೆ ಶಾಸ್ತ್ರ ನಡಿತಿತ್ತು ..ಅವಳಂತೂ ಚಂದದ ಗೊಂಬೆ ... ನನ್ನಷ್ಟೇ ವಯಸ್ಸು ... ಮೃದು, ಸೌಮ್ಯ ಹಸನ್ಮುಖಿ ವದನ ...ಕೈಗೆ ಹಚ್ಚಿದ ಮೆಹಂದಿ ರಂಗು .. ಅವನಿಗೆ  ತಕ್ಕ ಜೋಡಿ ... . ಒಂದೆಡೆ ಸುಶ್ರಾವ್ಯವಾದ ಸ್ಯಾಕ್ಸೋಫೋನ್ ವಾದನ ...

ಮುಹೂರ್ಥ ಸಮಯ ಹತ್ತಿರ  ಬಂದಂತೆ ಒಂದೆಡೆ ಗಟ್ಟಿಮೇಳ ಅನ್ನುತ್ತಿದ್ದ ಪುರೋಹಿತರು,,, ಅಕ್ಷತೆ ತಲೆ ಮೇಲೆ ಹಾಕಿ ಶುಭ ಹಾರೈಸೋ ಅವನ ಕುಟುಂಬದವರು ...  ಹಾಗೆ ದೀಪ್ತಿಯ ಕಣ್ಣಲ್ಲಿ ಕಣ್ಣಿತ್ತು ತಾಳಿ ಕಟ್ಟಿದ್ದ ಅವ್ನು,ಕುಂಕುಮ ಅವಳ ಹಣೆಗೆ ಹಚ್ಚಿದ್ದ ...ಸಪ್ತಪದಿ ತುಳಿದಿದ್ದ ಅಗ್ನಿ ಸಾಕ್ಷಿಯಾಗಿ ..  ತನ್ನ ಪ್ರೀತಿಯನ್ನ ಕಣ್ಣಲ್ಲೇ ವ್ಯಕ್ತ ಪಡಿಸಿದ್ದ ...  ಇದೆಲ್ಲಾ ದೂರದಲ್ಲಿ  ಕೂತೆ ಕಣ್ಣು ತುಂಬಿಕೊಂಡಿದ್ದೆ ...ಪ್ರೀತಿಯ ಗೆಳೆಯನ ಜೀವನ ಸುಖವಾಗಿರಲಿ ಅಂತ ಮನಸ್ಸು ತುಂಬಿ ಹಾರೈಸಿದ್ದೆ ..

೧೧ ಘಂಟೆಗೆ  ರಿಸೆಪ್ಶನ್ .... ಬಂದ ಸಾವಿರಾರು ಜನರು ಮಂಟಪದ ಬಳಿ ಹೂವಿನ ಬೊಕ್ಕೆ, ಉಡುಗೊರೆ ಹಿಡಿದು ನವ ದಂಪತಿಗಳನ್ನ ಹಾರೈಸೋರೆ. ಅಬ್ಬ ಈ ಜನ ಸಾಗರದಲ್ಲಿ ಕಾಲು ಹಾಕಕ್ಕು ಜಾಗ ಇಲ್ಲ. ಮತ್ತೆ ಹೋಗೋಣ ಅಮ್ಮ ವಿಶ್ ಮಾಡಕ್ಕೆ ಅಂದಿದ್ದೆ ... ಸರಿ ಅಂತ ಅವ್ರು ತಲೆದೂಗಿದ್ರು. ಅವರಲ್ಲೂ ಖುಷಿಯ ಭಾವ ... ತಾನು ಆಡಿಸಿದ ಮಗು ಈಗ ಹೊಸ  ಜೀವನಕ್ಕೆ ಕಾಲಿಡ್ತಾ ಇದಾನೆ .. ಅವ್ರ ಮುಖವೇ ಅದನ್ನ ಆ ಸಂತೋಷವನ್ನ  ಹೇಳ್ತಿತ್ತು ... 

ಅದೆಷ್ಟು ಉದ್ದದ ಸರತಿ ಸಾಲು..ಕೊನೆಗೂ  ನಾವು ಪುಷ್ಕಳ ಊಟ ಮುಗಿಸಿ ಎರಡು ಘಂಟೆ ಹೊತ್ತಿಗೆ ವಧು ವರರಿಗೆ ವಿಶ್ ಮಾಡಕ್ಕೆ Q ನಲ್ಲಿ  ನಿಂತರೆ ಆಮೆಯಂತೆ ನಿಧಾನಕ್ಕೆ ಒಂದೊಂದೆ ಹೆಜ್ಜೆ ಮುಂದೆ ಸಾಗ್ತಿತ್ತು ಜನರ ಸರತಿ ಸಾಲು  ..ದೊಡ್ಡ ದೊಡ್ಡ ವಿ ಐ ಪಿಗಳು ಶುಭ ಹಾರೈಸಕ್ಕೆ ಸಾಲುಗಟ್ಟಿ ನಿಂತಿದ್ದರು . ಅವನೋ ಸೂಟ್ ಧರಿಸಿ ಫಳ ಫಳ ಮಿಂಚೊ ಶೂ ಹಾಕಿ ಮಿಂಚ್ತಾ  ಇದ್ರೆ,  ನವ ವಧು ದೀಪ್ತಿ ಆಗಷ್ಟೇ ಕೈ ಹಿಡಿದ ಬಾಳಸಂಗಾತಿಯ ಜೊತೆ ಕೈ ಕುಲುಕೋ ಜನರ ಹಾರೈಕೆ ಸ್ವೀಕರಿಸ್ತಾ ಮುಗುಳ್ನಗು ಬೀರ್ತಾ  ಇದ್ಲು ... ಅಂತೂ ಅರ್ಧ ಘಂಟೆ  ಈ ದೃಶ್ಯ ಕಣ್ಣು ತುಂಬಿಕೊಂಡು ನಾವು ಅವರ ಬಳಿ  ಸಾಗ್ತಿದ್ದ ಹಾಗೆ, ನನ್ನೆಡೆಗೆ ಕಣ್ಣು ಹೊಡೆದು 'ಲುಕಿಂಗ್ ಬ್ಯೂಟಿಫ಼ುಲ್ ಸಂತು'  ಅಂತ ಕೈ ಕುಲುಕಿ ಹೆಂಡ್ತಿಗೆ ನನ್ನ  ಅಪ್ಪ ಅಮ್ಮನ ಪರಿಚಯ ಮಾಡ್ಸಿ,  ನನ್ನೆಡೆ  ತಿರುಗಿ 'ಮೈ ಒನ್ ಎಂಡ್ ಓನ್ಲಿ  ಡಿಯರ್ ಫ್ರೆಂಡ್ ಸಂತೋಷಿ ಅಲಿಯಾಸ್ ಸಂತು ' ಅಂದ್ರೆ  ನಾನೋ ಹೆಮ್ಮೆಯಿಂದ 'ಹಾಯ್' ಅಂದು  ನಕ್ಕಿದ್ದೆ ..ಅವಳಿಗೂ ಗೊತ್ತು ನನ್ನ ಅವನ ಬಂಧ ಹೇಗೆಂದು ...ಅದೆಷ್ಟು ನನ್ನ ಫೋಟೋ ತೋರ್ಸಿ ಕೊರೆದಿದ್ನೋ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ ...'ಹ್ಯಾಪಿ ಮ್ಯಾರೀಡ್ ಲೈಫ್' ಅಂತ ವಿಶ್ ಮಾಡಿ ಫೋಟೋ, ವಿಡಿಯೋಗೆ ಫೋಸ್ ಕೊಟ್ಟು ...   'ಏನು  ರಾತ್ರಿ ಡಿಸ್ಟರ್ಬ್ ಮಾಡ್ಬೇಕಾ ಇವತ್ತು ? ಆಲ್ ದ ಬೆಸ್ಟ್ ಕಣೋ ... ಹೆದ್ರಬೇಡ ... ಧೈರ್ಯದಿಂದ ಮುನ್ನುಗ್ಗು.. ಏನಾದ್ರೂ ಡೌಟ್ ಇದ್ರೆ ಕಾಲ್ ಮಾಡೋ  ' ಅಂತ  ಅವನ ಕಿವಿಯಲ್ಲಿ ಪಿಸುಗುಟ್ಟಿದ್ರೆ  ನನ್ನೆಡೆ ದೊಡ್ಡ ಕಣ್ಣು ಮಾಡಿ ದುರುಗುಟ್ಟಿ 'ಸಾಯಿಸ್ತೀನಿ' ಅನ್ನೋ ಲುಕ್ ಕೊಟ್ಟಿದ್ದ ... ಇಟ್ಸ್ ನೈಸ್ ಟು  ಇರಿಟೇಟ್ ಹಿಮ್ ಆಲ್ವೇಸ್ ... ನನ್ನ ಅತಿ ಮೆಚ್ಚಿನ  ಹಾಬಿ ಕೂಡ ... ಮದುವೆ ನಿಶ್ಚಿತಾರ್ಥ ಆದ ಮೇಲೆ ಅದೆಷ್ಟು ರೇಗಿಸಿದ್ನೋ .... ಬಡ್ಡಿ ಸಮೇತ ನಿನ್ನ ಮದುವೆಲೂ ತಿರುಗಿಸಿ ಕೊಡ್ತೀನಿ ಅಂತ ಆವಾಜ್ ಹಾಕಿದ್ದ ... 'ಹು ಕೇರ್ಸ್'  ... ಅಷ್ಟೇ ನನ್ನ ಜವಾಬು ...


ಅಪ್ಪನಿಗೆ ತುಂಬಾ ಹೊತ್ತು ಇದ್ದರೆ ಕೂತು ಕೂತು ಬೆನ್ನು ನೋವು ಕಾಡೋದರಿಂದ  ಅವನಿಗೆ ಕೈ ಬೀಸಿ ನಾಳೆ ಸಿಗ್ತೀನಿ ಅಂತ ಕಣ್ಣಲ್ಲೇ ಸನ್ನೆ ಮಾಡಿ, ಲವ್ ಯೂ ಬೋತ್ ... ಮನದಲ್ಲೇ ಅಂದಿದ್ದೆ . ಹಿಂದೆ ಕಾಯ್ತಾ ಇದ್ದ ಜನಕ್ಕೆ ಅವಕಾಶ ಮಾಡಿಕೊಟ್ಟು ಮದುವೆ ಸಭಾಂಗಣದಿಂದ ಹೊರ ನಡೆಯುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ಅದೆಷ್ಟೋ ಭಾವಗಳು ಹೃದಯದಲ್ಲಿ ನರ್ತನ ಮಾಡ್ತಿದ್ವು ....   ಎಲ್ಲವೂ ಮಧುರ ಭಾವಗಳೇ ... ಅದೇ ಮೆಲುಕು ಹಾಕ್ತ ಕಾರ್ ಓಡಿಸ್ತಾ ನನ್ನಿಷ್ಟದ ಮತ್ತು ಅವನಿಷ್ಟದ  ಹಳೆ ಹಿಂದಿ ಹಾಡು, ಯಾವಾಗ್ಲೂ ನಾವಿಬ್ಬರೇ ಜೊತೆ ಜೊತೆಯಾಗಿ ಗುನುಗೋ ಹಾಡು 'ಯೇ ದೋಸ್ತೀ ಹಮ್  ನಹೀ  ತೊಡೇಂಗೆ .....ತೊಡೇಂಗೇ ದಂ ಮಗರ್ ತೇರಾ ಸಾಥ್ ನಾ ಛೋಡೆಂಗೆ .... . '  ಹಾಡ್ತಾ ಕಳೆದು ಹೋಗಿದ್ದೆ . ..

ಮೆಲುಕು

ಅಪ್ಪ ಒಂದು ಶರ್ಟ್ ಹೊಲೆದ್ರೆ 25 ಪೈಸೆ ಕೂಡ ಸಿಗದ ಕಾಲ ಅದು.  ಸಿರ್ಸಿ ಕಡೆಯಿಂದ ವಲಸೆ  ಬಂದು ಮಲೆನಾಡಿನ   ಪೇಟೆಯಲ್ಲಿ ಒಂದಷ್ಟು ದಿನ ಬಾಡಿಗೆ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಇದ್ದು  ನಂತರ ಅಲ್ಲೇ ಪಕ್ಕದ ಹಳ್ಳಿಯಲ್ಲಿ 30 ರೂಪಾಯಿಗೆ ಸ್ವಲ್ಪ ಭೂಮಿ ಖರೀದಿಸಿದ್ರು ಅಪ್ಪ ಮತ್ತು  ಚಿಕ್ಕಪ್ಪ . ಆಗೆಲ್ಲಾ  ಹೆಚ್ಚು ಕಮ್ಮಿ ಎಲ್ರ ಮನೆಯ ಆರ್ಥಿಕ  ಪರಿಸ್ಥಿತಿ ಒಂದೇ.    . ದುಡ್ಡಿಗೆ ಬಂಗಾರದ ಬೆಲೆ ಇದ್ರೂ  ಅದನ್ನ ಗಳಿಸೋದು ಸುಲಭ ಏನಿರ್ಲಿಲ್ಲ .  ಇಬ್ಬರಿಗೂ ದೊಡ್ಡ ಸಂಸಾರದ ಜವಾಬ್ದಾರಿ. ಮನೆ ತುಂಬಾ ಮಕ್ಳು . ನಾನೋ ಏಳು ಜನ ಅಣ್ಣ -ಅಕ್ಕಂದಿರಲ್ಲಿ ಕೊನೆಯ ಮಗಳು  ಮನೇಲಿ. ಅಮ್ಮ ಇಡೀ ದಿನ ಊಟ ತಿಂಡಿ ಇದರಲ್ಲೇ ವ್ಯಸ್ತರಾಗಿದ್ರೆ,  ದೊಡ್ಡ ಅಕ್ಕಂದಿರ ಕೃಪಾ  ಕಟಾಕ್ಷದಲ್ಲೇ ಬೆಳೆದು ದೊಡ್ದವಳಾಗಿದ್ದೆ.  ಅವರೇ ಸ್ನಾನ, ತಿಂಡಿ ತಿನ್ಸೊ ಜವಾಬ್ದಾರಿ ನೋಡ್ಕೊಂಡು ಬೆಳೆಸಿದ್ರು.  

 ಅಪ್ಪ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ 8.30 ಘಂಟೆ ಎನ್ನುವಾಗ ಪಕ್ಕದೂರಿಗೆ  ಹೊಲಿಗೆ ವೃತ್ತಿಗೆ ಹೊರಡಬೇಕು...ಅಲ್ಲಿ ಒಂದು ಜವಳಿ ಅಂಗಡಿ ಕಟ್ಟೆಯ ಮೇಲೆ ಕೂತು ಸಂಜೆವರೆಗೆ ಹೊಲಿಗೆ ವೃತ್ತಿ ಅವರದ್ದು ...  ಬೆಳಗಿನ ಜಾವ ಐದಕ್ಕೆ ಅಮ್ಮ ಎದ್ದು ಅಡಿಗೆ ಮನೆ ಸೆಗಣಿಯಿಂದ  ಸಾರಿಸಿ, ಮಡೀಲಿ ಸ್ನಾನ ಮಾಡಿ,  ಬಾವಿಯಿಂದ ನೀರು ತಂದು , ಅಡಿಗೆ ತಯಾರಿ ಮಾಡ್ಬೇಕು . ಆ ದಿನದಿಂದಲೂ ಬೆಳಗ್ಗಿನ ಊಟ ಖಾಯಂ ನಮ್ಮನೇಲಿ ...  ಮಕ್ಕಳು ಅದನ್ನೇ ಶಾಲೆಗೆ  ಬುತ್ತಿ ಕೊಂಡೊಯ್ಯಬೇಕು...  ಜೊತೆಗೆ ದೇವರ ಪೂಜೆ ಶುರು ಆಗೊದ್ರೊಳ್ಗೆ  ನೈವೇದ್ಯಕ್ಕೆ ಅನ್ನ  ಸಿದ್ಧವಿರಬೇಕು .ಅಷ್ಟರಲ್ಲಿ ನಾನು ಹೊಸ್ತಿಲಿಗೆ ರಂಗೋಲಿ, ಪೂಜೆಗೆ ಹೂವು ಎಲ್ಲ ಅಣಿಗೊಳಿಸಬೇಕು  ..ಇದು ಪ್ರತಿದಿನದ ಕಾಯಕ.. ಕೊಟ್ಟಿಗೆಯಲ್ಲಿ ಇದ್ದ ಸುಮಾರು 25-30 ದನ ಕರುಗಳಿಗೆ ಕಲಗಚ್ಚು ಇಡೋ ಕೆಲಸ ನಂದಾದ್ರೆ, ಹುಲ್ಲು ಹಾಕೋದು ಅಕ್ಕನ ಕೆಲಸ ..."ಎದುರಿಗಿದ್ದ ದನಗಳಿಗೆ ಮಾತ್ರ ಕಲಗಚ್ಚು ಇಟ್ಟು ಹಿಂದೆ ಕಟ್ಟಿರೋ ದನಗಳಿಗೆ ಕುಡಿಯಕ್ಕೆ ಇಟ್ಯೊ ಇಲ್ವೋ..."  ಅನ್ನೋ ಅಪ್ಪನ ಪ್ರಶ್ನೆಗೆ ನಖ ಶಿಖಾ ಅಂತ ತಲೆಗೇರೋ ಕೋಪ ... ಕೆಲವು ದನಗಳಿಗಂತೂ  ಸೇರೋದೇ ಇಲ್ಲ ಆ ಕಲಗಚ್ಚು ... "ನೀ ಕುಡೀದೇ ಇದ್ರೆ ನಾ ಅಪ್ಪನ ಹತ್ರ ಬೈಸ್ಕೊಬೇಕು" ಅಂತ ಅವುಗಳ ಮೇಲೂ ನನ್ನ ಕೋಪ ...  

ನಂತರ  ಅಣ್ಣ ಕೊಟ್ಟಿಗೆಯಲ್ಲಿ ಇದ್ದ ದನಗಳನ್ನ ಮೇಯಕ್ಕೆ  ಹೊರಗೆ ಕಳಿಸ್ತಿದ್ದ .. ಈ ಕೆಲಸ ಮುಗಿದ ಕೂಡ್ಲೆ ಬೆಳಗಿನ  ಊಟ ಶುರು ಆಗೋದ್ರೊಳ್ಗೆ  ನಾನು ಅಕ್ಕ ಕೊಟ್ಟಿಗೆಯಲ್ಲಿ ದನಗಳಿಗೆ ಮೆತ್ತಗೆ  ಮಲಗಲು ಸೊಪ್ಪು ಕತ್ತರಿಸಿ ತರಬೇಕು... ಅದನ್ನು ಹಾಸಿ ಅಣಿ ಮಾಡಬೇಕು .. ಅದರ ಮೇಲೆ ಅವುಗಳ ಮೂತ್ರ ಸೆಗಣಿ ಎಲ್ಲ ಸೇರಿ ಗೊಬ್ಬರ ಆದ್ರೆ ನಮ್ಮದೇ ಗದ್ದೆ -ತೋಟಕ್ಕೆ ಬೇಕಾದಷ್ಟು ಆಗುತ್ತಿತ್ತು ..ಈ ಎಲ್ಲ ಕೆಲಸದ ನಡುವೆಯೂ ಸೊಪ್ಪು ತರಲು ಹೋದಾಗ  ಆ ಆ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಅದೇನೆಲ್ಲಾ ಹಣ್ಣು ಕಾಯಿಗಳು ಸಿಗತ್ತೋ ಅವನ್ನೆಲ್ಲಾ ಕೊಯ್ದು ಆಮೇಲೆ ತಿನ್ನುವುದಕ್ಕೆ ಮುಚ್ಚಿ ಇಡೋ ಕೆಲಸ ನಂದು ..

ಅಪ್ಪಂಗೋ ಯಾವಾಗಲೂ ಮೂಗಿನ ತುದಿಯಲ್ಲೇ ಕೋಪ ... ಎದುರು ಕೋಪ...  ಮನಸು ಅಷ್ಟೇ ಒಳ್ಳೆದಾಗಿದ್ರು ಈ ಮುಂಗೋಪಕ್ಕೆ ಹೆದರಿ ಅವ್ರ ಎದ್ರು  ಓಡಾಟವೇ ತಪ್ಪಿಸಿ ಹೋಗ್ತಿದ್ವಿ ಎಲ್ರು. ಆದ್ರೆ ಅವ್ರಿಗೋ ಎಲ್ಲರೂ ಜೊತೆಗೆ ಕೂತು ತಿಂಡಿ ಊಟ ಮಾಡ್ಬೇಕು ..ಅತೀವ ಶಿಸ್ತು ... ಊಟಕ್ಕೆ  ಹುಳಿ, ಮಸಾಲೆ ಪದಾರ್ಥಗಳ   ಊಟ ಆದ ನಂತರ ಕಡ್ಡಾಯವಾಗಿ ಮಜ್ಜಿಗೆ ಅನ್ನ ಎಲ್ರೂ ಊಟ ಮಾಡಬೇಕು ...  ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಹಸುವಿನ ಹಾಲಿಲ್ಲದಾಗ ಕಡ್ಡಾಯವಾಗಿ ಬಿಸಿನೀರು, ಉಪ್ಪು, ತುಪ್ಪದ ಊಟ ಮಾಡ್ಲೇಬೇಕು. ನಂಗೋ ಈ ಸಾರು, ಬಿಸಿ ನೀರು , ಉಪ್ಪು ತುಪ್ಪದ  ಊಟ ಅಂದ್ರೆ ಎಲ್ಲಿಲ್ಲದ ಕೋಪ. ಕಾರಣ ಇಷ್ಟೇ .,.. ಅದು ಬಾಳೆ ಎಲೆಯಲ್ಲಿ ನಿಲ್ಲೋದು ಇಲ್ಲ...ಸೀದಾ  ಹರಿದು ಹೋಗ್ತಾ ಇರತ್ತೆ. ಮಸಾಲೆ ಪದಾರ್ಥಗಳಾದ್ರೆ ಅತೀವ ಸಂತಸ ಆ ದಿನದ ಊಟ ...

 ಅಪ್ಪ  ಪಕ್ಕದ ಊರಿಗೆ ಹೊಲಿಗೆ ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಮನೆ ಎದುರಿನ ಪುಟ್ಟ ಕೆರೆ ದಾಟಿ ಅಷ್ಟು ದೂರ ಹೋದ ಕೂಡ್ಲೆ  ನನ್ನ ಕೆಲಸ  ಶುರು ... ಒಂದು ಮರ ಬಿಡದೆ ಹತ್ತಿ ಏನೇನು ಹಣ್ಣು ಸಿಗುತ್ತೋ ಎಲ್ಲಾ ಧ್ವಂಸ...   ಕಬ್ಬಿನ  ಗಿಡದಲ್ಲಿ  ಎರಡು ಗಂಟು ದೊಡ್ದದಾಗಕ್ಕೆ ಬಿಡದೆ ಸ್ವಾಹ ... ಹಲಸಿನ ಬೀಜ ಬಚ್ಚಲುಮನೆ ಬೆಂಕಿಯಲ್ಲಿ ಬೇಯಿಸಿ ಗುಳುಂ...  ಮಾವಿನ ಹಣ್ಣು ಅಡಿಕೆ ಮರದ ಹಾಳೆಯಲ್ಲಿ ತುಂಬಿಕೊಂಡು ಕೆರೆಯಲ್ಲಿ ತೊಳೆದು ತಿಂದದ್ದಕ್ಕೆ ಲೆಕ್ಕ ಇಲ್ಲ... ಅದೇನು ಅಷ್ಟು ತಿಂಡಿಪೋತಿ ಆಗಿದ್ನೋ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ... 

ಬಿಡುವಿನ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಅಕ್ಕನ ಹತ್ತಿರ ಅಂಗೈಯಲ್ಲಿ ಚಿವುಟೋ ಆಟ ಒಂದು ದಿನ  ... ಆಕೆ ದೊಡ್ಡವಳಾದ್ದರಿಂದ ತನ್ನೆಲ್ಲ ಬಲ ಉಪಯೋಗಿಸಿ ಚಿವುಟಿ ರಕ್ತ ಬರೆಸಿ ನೋಯಿಸಿದ್ದಕ್ಕೆ ತಿಂಗಳುಗಟ್ಟಲೆ ಮಾತು ಬಿಟ್ಟಿದ್ದು...  ಅಣ್ಣನ ಮಗ ಓರಗೆಯವನೇ  ಆದ್ದರಿಂದ ಇಬ್ಬರಿಗೂ ಒಂದೇ  ಶಾಲೆ ... ಇಬ್ಬರಿಗೂ ಒಂದೇ  ಮರದ ಬೊಡ್ಡೆಯ ಛತ್ರಿ....  ಸರ್ಕಸ್ ಮಾಡ್ತಾ  ಗದ್ದೆಯ ಅಂಚಿನಲ್ಲಿ ಇಬ್ಬರ ನಡೆದಾಟ... ಥಂಡಿ ಪ್ರಕೃತಿಯ ಅವನಿಗೆ ಮೂಗಲ್ಲಿ ಯಾವಾಗ್ಲೂ ಸುರಿಯೋ  ಗೊಣ್ಣೆ.   ಅವನ ಕಿವಿ ಸೋರುವ ಕೀವಿನ ವಾಸನೆ ವರ್ಷಗಟ್ಟಲೆ ಅನುಭವಿಸಿದ್ದು...ಅಬ್ಬಾ ... 

ದನ, ನಾಯಿಗಳ ಜೊತೆ ಮನುಷ್ಯರ ತರಹವೇ ಮಾತಾಡೋ ಅಣ್ಣ...  "ಕಿವೀಲಿ ಅದೆಷ್ಟು ಕಸ ತುಂಬ್ಕೊಂಡಿದೆ...  ತೆಗಿತೀನಿ ಬಾರೆ " ಅಂತ ಹಸುಗಳ ಕಿವಿ ನಿಧಾನವಾಗಿ ಸ್ವಚ್ಛ ಮಾಡಿದ್ರೆ, ಅವ್ನ ಮಾತಿಗೆ ಅವು ಕಿವಿ ಕೊಟ್ಟು ತೆಗಿ ಅಂತ  ನಿಲ್ಲೋದು ..ನಿಧಾನಕ್ಕೆ ಕೈ ಬೆರಳಿನಿಂದ ತುಂಬಿದ ಕಸ ತೆಗೆದರೆ ಅವಕ್ಕೂ ಖುಷಿ,,.... "ಯಾಕೆ ಕರುನ್ನ ಬಿಟ್ಟು ಬೇಗ ಮುಂದೆ ಬಂದೆ..?  ಕರ್ಕೊಂಡು ಬರ್ಬೇಕಂತ ಗೊತ್ತಾಗಲ್ಲ ನಿಂಗೆ "  ಅಂತ  ಮೊದಲೇ ಕೊಟ್ಟಿಗೆಗೆ ಬಂದ ದನಕ್ಕೆ ಕೇಳೋದು.....   "ಯಾರು ಅನ್ನ ಹಾಕಿಲ್ಲ್ವ ಇವತ್ತು ನಿಂಗೆ ... ಬಾ ಊಟ  ಬಡಿಸ್ತೀನಿ "...  ಅಂದ್ರೆ ಅವನ ಹಿಂದೆ ಬಾಲ ಅಲ್ಲಾಡಿಸ್ಕೊಂಡು ಓಡೋ  ನಾಯಿ... ಬೆಕ್ಕುಗಳಿಗಂತೂ ತನ್ನ ಊಟದ ಎಲೆಯಿಂದಾನೆ ಪ್ರತಿದಿನ ಅನ್ನ   ಬಡಿಸೋ ಅಣ್ಣ ...ಅವನ ಪ್ರಾಣಿ ಪ್ರೀತಿ ಚಂದ ಯಾವಾಗ್ಲೂ ... 

ಆಗೆಲ್ಲಾ ಹಬ್ಬ ಹರಿದಿನ ಅಂದ್ರೆ ತಿನ್ನೋದಕ್ಕೆ ವಿಧ ವಿಧ ಬಗೆಯ ತಿಂಡಿ ಮಾಡ್ತಾರಂತ ಸಂಭ್ರಮ ... ಅಜ್ಜನ  ವೈದಿಕಕ್ಕೆ ಅಮ್ಮ  ಮಾಡ್ತಾ ಇದ್ದ ಡಬ್ಬಗಟ್ಲೆ ಚಿರೋಟಿಯ ರುಚಿ ಇನ್ನು ಬಾಯಿಯಲ್ಲಿ ಹಾಗೇ ಇದೆ ...  ಅಪ್ಪನಿಗೋ, ಕಾರ್ಯಕ್ರಮಕ್ಕೆ ಬಂದು ಹೊರಡೋ  ನೆಂಟರಿಗೆಲ್ಲ ಚಿರೋಟಿ ಕಟ್ಟಿ ಕೊಡಬೇಕು  ಅಂತ ಅಮ್ಮನಿಗೆ ಆಜ್ಞೆ ...ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಕೊಟ್ಟು ಖಾಲಿಯಾದ್ರೆ  ನಮಗೇನೂ ಉಳಿಯಲ್ಲ  ಅನ್ನೋ ಸಿಟ್ಟು ನಮಗೆ ...  ಹಂಚಿ ತಿನ್ನೋ  ಖುಷಿ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲದ ವಯಸ್ಸದು...

 ನನಗೋ  ಬೆಕ್ಕು ಅಂದ್ರೆ ಪಂಚಪ್ರಾಣ.... ಅದಂತೂ ನನ್ನ ಹೊದಿಕೆಯೊಳಗೆ ಪ್ರತಿದಿನ ನುಸುಳಿ ಬೆಚ್ಚಗೆ ಮಲಗ್ತಿತ್ತು...  ಹೀಗಿದ್ದ  ದಿನದಲ್ಲೇ ಮಳೆಗಾಲದ ಒಂದು ರಾತ್ರಿ ಹಾಸಿಗೆಯಲ್ಲೇ ಮರಿ ಹಾಕಿ ವಾಕರಿಕೆ ಬರಿಸಿತ್ತು ಆ  ದಿನ ಅದು. ಹಾಸಿಗೆಯೆಲ್ಲ  ರಕ್ತಮಯ ಆಗಿ ಒಗಿಯಕ್ಕು ಆಗದೆ ಗಲೀಜು ಗಲೀಜು ಆಗಿ ಬೆಕ್ಕಂದ್ರೆ ಬದ್ಧ ವೈರಿ ಆಗಿದ್ದು ಇತಿಹಾಸ ...

ಬೆಳಗಿನ ಜಾವ ಹಲಸಿನ ಹಣ್ಣು ಕೊಯ್ದರೆ, ಮಕ್ಕಳು ತಿಂದು ಹೊಟ್ಟೆ ನೋವು ಮಾಡ್ಕೊಂಡ್ರೆ, ಪದೇ ಪದೇ ಗುಡ್ಡಕ್ಕೆ ಹೋಗಕ್ಕೆ ನಮ್ಮಿಂದ ಸಾಧ್ಯ ಇಲ್ಲ   ಅಂತ ಅತ್ತಿಗೆಯರ ಹತ್ರ ಬೈಸಿಕೊಳ್ಳೋದು ತಪ್ಪಿಸುವುದಕ್ಕೊಸ್ಕರ, ಅಣ್ಣನ ಪುಟ್ಟ ಮಕ್ಕಳು  ಮಲಗೋದೇ ಕಾಯ್ಕೊಂಡಿದ್ದು,   ಒಳ್ಳೆ ಜಾತಿಯ ಕೊಯ್ದಿಟ್ಟ ಹಲಸಿನ ಹಣ್ಣನ್ನ ಆ ರಾತ್ರಿ ಸಮಯದಲ್ಲಿ  ಅರ್ಧದಷ್ಟನ್ನ ತಿಂದರೆ ತೃಪ್ತಿ ಇತ್ತು ಆ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ.... 

ಇದ್ದ ಒಂದು ಜೊತೆ ಲಂಗ, ಒಂದು ನೋಟ್ಬುಕ್, ಒಂದು ಪೆನ್ಸಿಲ್ ಕಡ್ಡಿ ಖರ್ಚಾದರೆ ಮತ್ತೆ ಕೊಡಿಸು ಎಂದು  ಕೇಳಕ್ಕೂ ಹೆದರಿಕೆ...   ಅಪ್ಪನ ಭಯ..ಅವರಿಗೂ ಅಷ್ಟೇ ಹಣದ ಸಮಸ್ಯೆ .. ಇಡೀ ಸಂಸಾರ ತೂಗಿಸೋದು ಸುಲಭದ ಮಾತಾಗಿರಲಿಲ್ಲ... ಶಾಲೆ ಶುರುವಾಗಿ ಅದೆಷ್ಟೋ ದಿನದ ನಂತರ ಮೇಷ್ಟ್ರ ಹತ್ತಿರ ಬೈಸಿಕೊಂಡು ಬೈಸಿಕೊಂಡು ಸಿಗೋ ಪುಸ್ತಕಗಳು... ಶಾಲೆಯಲ್ಲಿ ಒಂದು ದಿನ ಕಾಪಿ ಸರಿಯಾಗಿ ಬರೆದಿಲ್ಲ ಅಂತ ಹೆಡ್ ಮಾಸ್ಟರ್ ಲಂಗ ಎಳೆದು ಹಿಡಿದು ಅಂಡಿನ ಮೇಲೆ ಬಿಟ್ಟ ಬೆತ್ತದ   ಪೆಟ್ಟಿನ ನೋವು ಅದೆಷ್ಟೋ ಹೊತ್ತು ಚುರುಗುಟ್ಟಿತ್ತು ... ಅದೆಷ್ಟು ನೆನಪುಗಳು ಶಾಲೆ ಅಂದ್ರೆ .. 

ಶಾಲೆಯಿಂದ ಸಂಜೆ 4 ಘಂಟೆಗೆ ಮನೆಗೆ  ಬರೋವಾಗ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ೧೧ ಘಂಟೆ ತಿಂಡಿ ಮತ್ತು ಮಧ್ಯಾನ್ಹ 3 ಘಂಟೆ ತಿಂಡಿ ಅಕಸ್ಮಾತ್ ಎಲೆ ಮೇಲೆ ಇರದಿದ್ದರೆ ಅಸಾಧ್ಯ ಕೋಪ.. ನಮಗೂ ಉಳಿಸದೆ ಇವರು ಮಾತ್ರ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ತಿಂತಾರೆ ಅನ್ನೋ ಸಂಶಯ ತಲೆಯಲ್ಲಿ ... ಆದ್ರೆ ಅದನ್ನ ತೋರ್ಸಿಕೊಳ್ಳೊ  ಹಂಗೂ ಇಲ್ಲ ....ಸುಮ್ಮನೆ ಮನಸಲ್ಲೇ ಕೋಪ ಮಾಡ್ಕೊಂಡು ಎಲೆ ಮೇಲೆ ಬಡಿಸಿದ್ದನ್ನ ತಿಂದು ಹೋಗಬೇಕಿತ್ತು ... ನಾನೋ ಬಕಾಸುರ ವಂಶದವಳು ...

ಆ ಹಳ್ಳಿಯಲ್ಲಿ ಇದ್ದದ್ದು ಆರನೇ ತರಗತಿ ಮಾತ್ರ ಆದ್ದರಿಂದ ನನ್ನ ಓದು ಅಷ್ಟಕ್ಕೇ ನಿಂತಿತ್ತು 

ಅಮ್ಮ ಮಾಡೋ ರೊಟ್ಟಿ ... ಅದನ್ನ ಎಲ್ರಿಗೂ ಒಂದೊಂದು ತುಂಡು ಹಂಚಿ ಕೊಟ್ರೆ ಆಹ್ ಅಮೃತ ಸಮ್ಮಾನ ಅದು ... ಆಗೆಲ್ಲ ರುಬ್ಬೋ ಕಲ್ಲು, ಕಟ್ಟಿಗೆ ಒಲೆ , ಹಿತ್ತಾಳೆ ಪಾತ್ರೆಯಲ್ಲಿ ಮಾಡಿದ ಅಡಿಗೆ ... ಆ ರುಚಿ ಈಗ್ಲೂ  ಬಾಯಲ್ಲಿ ನೀರು ತರಿಸತ್ತೆ .. 

ಹಳ್ಳಿ ಮನೆಯಾದ್ದರಿಂದ ನಾಲ್ಕು ಹೊತ್ತು ಬಾಳೆ ಎಲೆಯ ಮೇಲೆ ತಿಂಡಿ ಊಟ ... ಅದನ್ನ ಕೊಯ್ದು ತೋಟದಿಂದ ತಂದು  ಒಪ್ಪವಾಗಿ ಜೋಡಿಸುವ ಕೆಲಸ ನಂದು ... ಅಲ್ಲೂ ಸಂಜೆ ತೋಟದಲ್ಲಿ ಬಾಳೆಗೊನೆಯ ಹೂವಿನಲ್ಲಿ ಸಿಗೋ ಸಿಹಿ  ಮಕರಂದವನ್ನ ಹಕ್ಕಿಗಳಿಗೂ ಸಿಗದೇ ಹೀರಿದ್ದು ... ಪೇರಳೆ, ನೇರಳೆ ಹಣ್ಣುಗಳನ್ನು ಹಣ್ಣಾಗಕ್ಕು ಬಿಡದೆ ಹಾಗಾಗೆ ತಿಂದದ್ದು ... ಅಡಿಕೆ ಮರದ ಸೋಗೆಯ ರಾಶಿಯಲ್ಲಿ ಮುಚ್ಚಿಟ್ಟ ಕಬ್ಬಿನ  ಕೋಲುಗಳು  ಅಣ್ಣನ ಕೈಗೆ  ಸಿಕ್ಕಿ ಬೈಸಿಕೊಂಡಿದ್ದು ...
ಅಪರೂಪಕ್ಕೆ ಬರೋ ಇನ್ನೊಬ್ಬ ಅಣ್ಣ,  ಅತ್ತಿಗೆಯ ಹತ್ತಿರ "ಸೀತಾ ... ಆ ತಿಂಡಿ ಮಾಡು ... ಈ ಅಡಿಗೆ ಮಾಡು"  ಅಂದ್ರೆ ಮಹದಾನಂದ ... ಅಪರೂಪಕ್ಕೆ ಪಕ್ವಾನ್ನದ ಸವಿ ಸವಿಯೋ ಭಾಗ್ಯ ...

ಮನೆಯ ಒಂದೇ  ಪಡಸಾಲೆಯಲ್ಲಿ ಸಾಲಾಗಿ ಮಲಗಿದಾಗ ಬಿಟ್ಟ 'ಹೂಸು' ನನ್ನದೇ ಅನ್ನೋ ಅಪ್ಪನ ಅಪವಾದ ಬೇರೆ ... ...ದಿನ ಇಡೀ ಏನೇನೊ ಹಾಳು  ಮೂಳು   ತಿಂದು  ಹೊಟ್ಟೆ ಕೆಟ್ಟಿದೆ ..ಅನ್ನೋ   ಸಹಸ್ರ ಅರ್ಚನೆ ...

ಮದುವೆಯಾದ ಅಕ್ಕಂದಿರು ಮನೆಗೆ ಬಂದಾಗ ಯಾರ್ ಯಾರದೋ ಮಿಮಿಕ್ರಿ ಮಾಡಿ ಅವರೆಲ್ಲ ನಕ್ಕು ನಕ್ಕು ಮರುದಿನ ಅಕ್ಕನಿಗೆ ರಾತ್ರಿ ನಿದ್ದೆ ಇಲ್ಲದೆ ತಲೆನೋವಾಗಿದ್ದಕ್ಕೆ  ಅಮ್ಮನಿಂದ ಬೈಗುಳ ನನಗೆ.... 

ಸಂಜೆ ಆಗ್ತಾ ಇದ್ದ ಹಾಗೆ ಸೀಮೆಎಣ್ಣೆ ದೀಪ .... ಸಂಜೆ 7 ಘಂಟೆಗೆಲ್ಲ ಊಟದ  ತಯಾರಿ ... ಊಟ ಮುಗಿಯುತ್ತಿದ್ದ ಹಾಗೆ ಭಜನೆ... ನಂತರ ಕೂಡಲೆ ನಿದ್ದೆ ... ಮಳೆಗಾಲ ಚಳಿಗಾಲದಲ್ಲಿ ಗಡದ್ದಾಗಿ ಕಂಬಳಿ ಹೊದ್ದು ನಿದ್ದೆ ಮಾಡೋ ಆ ಸುಖ... ಆಹ್ ... ಸ್ವರ್ಗ .. 

ಮನೆಯಲ್ಲೇ ಬೆಳೆಯೋ ಕಬ್ಬಿನಿಂದ ಆಲೆಮನೆಯಲ್ಲಿ ವರ್ಷಕ್ಕೊಮ್ಮೆ ಬೆಲ್ಲ ತಯಾರಿ .... ವರ್ಷದ ಕೊನೆಯಲ್ಲಿ ಬೆಲ್ಲ ಖಾಲಿ ಆದ್ರೆ ಅಂಗಡಿಯಿಂದ ಬರ್ತಾ ತಂದ  ಬೆಲ್ಲದ ಉಂಡೆಯ ಪೊಟ್ಟಣ ದಿಂದ ನಾಲ್ಕಾರು ಬೆಲ್ಲದ ಉಂಡೆಯ ರುಚಿ  ದಾರಿ ಮಧ್ಯದಲ್ಲೇ ... 

ವರ್ಷಕ್ಕೊಮ್ಮೆ  ಬಿಡುತ್ತಿದ್ದ ಕಸಿ ಮಾವಿನ ಹಣ್ಣು, ದಿಂಡು ಮಾವಿನ  ಮಾವು ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಹಂಚಿಯೇ ತಿನ್ನಬೇಕು ಅನ್ನೋ ಅಪ್ಪನ ಮಾತು . ನನಗೋ ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಹಂಚಿದರೆ ಬೇಗ ಖಾಲಿ ಆಗುತ್ತೆ ಅನ್ನೋ ಅಸಹನೆ. ಅಪ್ಪನ ಎದ್ರಿಗೆ ಮಾತಾಡೋ ಧೈರ್ಯ ಇಲ್ದೆ ಇದ್ರೂ ಕೋಪಕ್ಕೆನೂ ಕಡಿಮೆ ಇರ್ಲಿಲ್ಲ. 

ಶಾಲೆ ಬಿಟ್ಟು ಸ್ವಲ್ಪ ದೊಡ್ದವರಾಗ್ತಿದ್ದ ಹಾಗೆ ಮನೆ, ತೋಟದ ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಕೈ ಜೋಡಿಸೋ ಜವಾಬ್ದಾರಿ ...

ಕೊಟ್ಟಿಗೆಯಿಂದ ೧೫ ದಿನಕ್ಕೊಮ್ಮೆ ಗೊಬ್ಬರ ಗುಂಡಿಯಲ್ಲಿ ಕೊಟ್ಟಿಗೆಯಲ್ಲಿನ ದನದ ಸೆಗಣಿ , ಮೂತ್ರ , ಸೊಪ್ಪು ಎಲ್ಲದರಿಂದ ಸಿದ್ಧವಾದ ಗೊಬ್ಬರವನ್ನ ಕೊಕ್ಕೆಯಿಂದ  ಎಳೆದು ಗೊಬ್ಬರ ಗುಂಡಿಯಲ್ಲಿ ಶೇಖರಿಸಬೇಕು ... ಅಲ್ಲಿಂದ ದೊಡ್ಡ ದೊಡ್ಡ ಬುಟ್ಟಿಯಲ್ಲಿ ಗೊಬ್ಬರ  ಹೊಸದಾಗಿ ಮಾಡಿದ  ತೋಟಕ್ಕೆ ಗದ್ದೆಗೆ ಆ ಆ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ತಲೆಯ ಮೇಲೆ  ಹೊತ್ತೊಯ್ಯಬೇಕಾದ್ರೆ ಭಾರದಿಂದ ತಲೆ ಗಡ  ಗಡ ಅಲ್ಲಾಡಿ ಕೆನ್ನೆ, ತಲೆಯಿಂದ ಅಸಾಧ್ಯ ಬೆವರು.. ತಂಬಿಗೆ ತುಂಬಾ ನೀರು ಕುಡಿದರೂ ಆರದ ಬಾಯಾರಿಕೆ .. ತಂಬಿಗೆ ಎತ್ತಿ ಕುಡಿದದ್ದನ್ನ ನೋಡಿದ್ರೆ ಬೈಯೋ ಅಪ್ಪ .. ನೀರನ್ನ ಲೋಟದಲ್ಲಿ ಬಗ್ಗಿಸಿ ಕುಡಿ ...ಅನ್ನೊ ಬುದ್ದಿವಾದ 

 ಮಳೆಗಾಲದಲ್ಲಿ ಶುರು ಗದ್ದೆಯ ಕೆಲಸ ... ಗದ್ದೆ ಎತ್ತುಗಳಿಂದ ಊಳೋ  ಅಣ್ಣ ... ಎತ್ತುಗಳಿಗೆ ಥಂಡಿ ಆಗದೆ ಶಕ್ತಿ ಕೊಡೋ ಹುರುಳಿ ಬೇಯಿಸುವ ಕಾಲ ಅದು  ... ಅದನ್ನು ಬೇಯಿಸಿ ಸ್ವಲ್ಪ ಒರಳು ಕಲ್ಲಿನಲ್ಲಿ ಗುದ್ದಿ ಅವಕ್ಕೆ ತಿನ್ನಕ್ಕೆ ಕೊಡೊ ಪದ್ಧತಿ .. ಒರಳು  ಕಲ್ಲಿನ ಸುತ್ತ ಎಲೆಯಲ್ಲಿ ಆಗತಾನೆ ಬೇಯಿಸಿದ ಹುರುಳಿಗೆ ಉಪ್ಪು, ತೆಂಗಿನೆಣ್ಣೆ ಹಾಕಿ ಸವಿದದ್ದು ... ಇನ್ನು ಆ ರುಚಿ ಬಾಯಲ್ಲಿ ಹಾಗೆ ಇದೆ... ಸಂಜೆಗೆ ಬಿಸಿ ಅನ್ನದ ಜೊತೆ ಹುರುಳಿ ಸಾರು ಊಟಕ್ಕೆ...  

ವರ್ಷಕ್ಕೊಮ್ಮೆ ನೆಟ್ಟಿಯ ಸಮಯದಲ್ಲಿ  ಅಭ್ಯಾಸ ಇಲ್ಲದೆ ಬಗ್ಗಿ ಗಿಡ ನೆಡೋವಾಗ ಕಾಡೋ ಬೆನ್ನು ನೋವು ..  ಗದ್ದೆಯ ಅಂಚಿಗೆ ಬೆನ್ನು ಕೊಟ್ಟು ಸ್ವಲ್ಪ ವಿರಾಮ... ಅಕ್ಕನಿಂದ ಬೈಗುಳ ... ಮಳೆ, ಕಂಬಳಿ ಕೊಪ್ಪೆ , ಎಷ್ಟೆಲ್ಲಾ ನೆನಪುಗಳು ... ಭತ್ತ  ಕೊಯ್ಲು ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಕತ್ತರಿಸಿದ ಎರಡನೇ ದಿನಕ್ಕೆ ಒಣಗದಿದ್ದರೆ ಆ ಕಟ್ಟುಗಳನ್ನೆಲ್ಲ ಮತ್ತೆ ತಿರುಗಿಸಿ ಬಿಸಿಲಿಗೆ ಹರಡಬೇಕು ... ನಂತರ ಗದ್ದೆಯಿಂದ  ತಲೆ ಮೇಲೆ ಭತ್ತದ ಕಟ್ಟುಗಳನ್ನು ಹೊತ್ತು ತಂದು ಕುತ್ತರಿ ಮಾಡಬೇಕು ... ಒಂದು ತಿಂಗಳ ನಂತರ ಇಡೀ ಅಂಗಳದಲ್ಲಿ ಅದನ್ನೆಲ್ಲ  ಹರಡಿ ರೌಂಡ್ಗಲ್ಲಿಗೆ ಎತ್ತನ್ನು ಕಟ್ಟಿ ಅದರ ಮೇಲೆ ಸುತ್ತಿಸಿ ಭತ್ತ ಬೇರೆಯಾದ ಮೇಲೆ ಹುಲ್ಲನ್ನು ಬೀಸಿ ಸ್ವಚ್ಛ ಮಾಡಿ ಭತ್ತವನ್ನು ಪಣತದಲ್ಲಿ ಶೇಖರಿಸಬೇಕು. ಹುಲ್ಲನ್ನು ಕಟ್ಟಿ  ಇಡೀ ವರ್ಷಕ್ಕೆ ದನ ಕರುಗಳಿಗೆ ತಿನ್ನಲು ಗುಡ್ಡೆ ಮಾಡಬೇಕಿತ್ತು ..   ಅಗತ್ಯ ಇದ್ದಾಗೆಲ್ಲ ಪಟ್ಟಣದ ಮಿಲ್ಲಿಗೆ ಎತ್ತಿನ ಗಾಡಿಯಲ್ಲಿ  ಭತ್ತ ಕೊಂಡೊಯ್ದು ಅಕ್ಕಿ ಮಾಡಿ ತರೋದು ಅಣ್ಣನ ಕೆಲಸ ... 

ಇದರ ಜೊತೆ ಜೊತೆಗೆ ಭತ್ತದ ಕಟಾವು ಮುಗಿದ ಕೂಡ್ಲೆ ತರಕಾರಿ ಬೆಳೆಸೋ ಕೆಲಸ ...ಸೌತೆ , ಕುಂಬಳ , ಬೆಂಡೆ, ಮೆಣಸು, ಬದನೆ , ಹಾಗಲ  ಹೀಗೆ ಎಲ್ಲಾ ತರಹದ ತರಕಾರಿ ಮನೆ ಖರ್ಚಿಗೆ ಬೇಕಾದಷ್ಟು ಬೆಳೀತಿದ್ವು ..  ಸ್ವಲ್ಪ ದೂರದ ಪುಟ್ಟ ಕೆರೆಯಿಂದ ಕೊಡಪಾನದಲ್ಲಿ ಹೊತ್ತು ಗಿಡ ಬೆಳೆಸೂ ಕಷ್ಟ ..  ....
ಕಬ್ಬಿನ  ಗದ್ದೆಗೆ ಕೊಡಪಾನದಲ್ಲಿ ಅದೇ  ಕೆರೆಯಿಂದ ಎರಡೂ ಹೊತ್ತು ನೀರು ಹಾಕೋ ಕಾಯಕ ಪ್ರತಿದಿನ ಅಕ್ಕ ಮತ್ತು ನಂಗೆ ....ಅದನ್ನು ಹುಚ್ಚುಚ್ಚಾಗಿ ಹಾಕಿದ್ದು ನೋಡಿದ್ರೆ ಅಪ್ಪನಿಂದ ಬೈಗುಳ ... ಚಂದ ಮಾಡಿ ಗಿಡಕ್ಕೆ ಪೆಟ್ಟಾಗದಂತೆ ಹಾಕಿ  ಅನ್ನೋ ಆದೇಶ ... 

ಚಳಿಗಾಲ ಶುರು ಆಗ್ತಾ ಇದ್ದ ಹಾಗೆ ಅಡಿಕೆ ಕೊಯಲು ಶುರು ...ತೋಟದಿಂದ ಕೆಲ್ಸದವರು ಅಡಿಕೆ ಗೊನೆ ತುಂಡು ಮಾಡಿ ಕೆಳಗೆ ಇಳಿಸುತ್ತಿದ್ದಂತೆ  ಅವನ್ನು ಹೊತ್ತು ಮನೆಯ ಅಂಗಳಕ್ಕೆ ತರಬೇಕು ... ನಂತರ ಅದರದ್ದೇ ಮಣೆಯಲ್ಲಿ ಅದನ್ನು ಸಿಪ್ಪೆ ಬಿಡಿಸಿ ಸುಲಿಯೋ  ಕೆಲಸ ... ಅಣ್ಣ ಬೇಯಿಸಿದರೆ ಅಮ್ಮ ಅದನ್ನ ತೋಡಿ ತೋಡಿ ಬುಟ್ಟಿಯಲ್ಲಿ ತುಂಬಿಸ್ತಿದ್ರು ... ಬಿಸಿಬಿಸಿ ಬೇಯಿಸಿದ ಅಡಿಕೆ ಬುಟ್ಟಿಯನ್ನು ಅಣ್ಣ ತಲೆ ಮೇಲೆ ಹೊತ್ತು ಚಪ್ಪರಕ್ಕೆ ತಂದ್ರೆ ಅದನ್ನ ಹರವೋದು ನನ್ನ ಅಕ್ಕನ ಕೆಲಸ ....  ಆ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಯಾವಾಗ್ಲೂ ಕಾಡೋ ಮಳೆ ... ಚಪ್ಪರ ಹತ್ತಿ  ಒಣ ಹಾಕಿದ ಅಡಿಕೆಗಳಿಗೆ  ತಟ್ಟಿ  ಮುಚ್ಚಿ ಜೋಪಾನ ಮಾಡೋ ಕೆಲಸ ... ಅದು ಒಣಗಿದ ಮೇಲೆ ಅಡಿಕೆ ಆರ್ಸೋ ಕೆಲ್ಸ... ಅಮ್ಮ ಅಂತೂ ತುಂಬಾ ಚುರುಕು ಈ ಕೆಲಸದಲ್ಲಿ .... ಹೀಗೆಲ್ಲಾ ಹಳ್ಳಿ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ನಿರಂತರ ಕೆಲಸ ತಪ್ಪಿದ್ದಲ್ಲ ... 

ಎಷ್ಟು ಚಂದದ ಜವಬ್ದಾರಿ ಇಲ್ಲದ ಆ ಹಳ್ಳಿಯ ಬಾಲ್ಯದ ದಿನಗಳು ... 

ಈ ಮೆಲುಕೆಲ್ಲಾ ನನ್ನ ಅಮ್ಮನದು .. :-) ಅವರ  ಬಾಲ್ಯದ ನೆನಪುಗಳನ್ನು ಅಕ್ಷರಗಳಲ್ಲಿ ಕಟ್ಟಿಕೊಡೋ ಪುಟ್ಟ ಪ್ರಯತ್ನ ನಂದು  ... 
:-)

ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ 

ಸುದೀಪ ..... 

ಚುರುಮುರಿ ಮೆಲುಕು....

ಸೋದರಮಾವನಿಗೋ  ಮೊದಲೇ ಗಡಿಬಿಡಿ.... ಅದಾಗಲೆ ಧಾರೆ ಮಹೂರ್ತದ ಸಮಯ ಹತ್ರ ಬರ್ತಾ ಇತ್ತು .... ಇನ್ನು ಆಗಿಲ್ವಾ ಅಲಂಕಾರ ಅಂತ ಮಧುಮಗಳ  ರೂಮಿನ ಬಾಗಿಲು ಹೊರಗಿನಿಂದ ಬಡೀತಾ ಇದ್ರು .... ಅಂತೂ ಆ beautician ಅದೇನೋ ಭಾರದ  ಚವರಿ

ಹಾಕಿ ಅದ್ರ ಮೇಲೆ ಸುಗಂಧರಾಜ ಹೂವಿನ ಜಡೆ fix ಮಾಡಿ ಒಂದಷ್ಟು ಬಣ್ಣ ಮೆತ್ತಿ ಅಂತೂ ಆಕೇನ  ಹೊರಗೆ ಕಳಿಸಿ ಕೊಟ್ಳು ...ಇವಳೋ  ಮೊದಲೇ ಮುಜುಗರದ ಪ್ರಾಣಿ... ಒಂದುವರೆ  ತಿಂಗಳು ಮೊದಲೇ ಗೊತ್ತಾಗಿದ್ದ ಮದುವೆ ದಿನ ... ಆ ದಿನ ಇಟ್ಟಾಗಿನಿಂದ  ಅಮ್ಮನಿಗೆ ಅದೆಷ್ಟು ಬಾರಿ "ಹೇಗಮ್ಮ ಅಷ್ಟು ಜನರ ಎದುರು ಸ್ಟೇಜ್ ಮೇಲೆ ಕೂರೋದು:"....  ಅಂತ ನೂರು ಬಾರಿ ಕೇಳಿ ಕೇಳಿ ಬೈಸಿಕೊಂಡಿದ್ದಾಳೆ  ...  ಹಾಗೂ ಹೀಗೂ ಸೋದರ ಮಾವ ಆಕೆಯ ಕೈ ಹಿಡಿದುಕೊಂಡು ಮಂಟಪದ ಹತ್ತಿರ ಆ ತುಂಬಿದ ಸಭೆಯಲ್ಲಿ ಕರೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗ್ತಾ ಇರ್ಬೇಕಾದ್ರೆ ಎಲ್ಲರ ದೃಷ್ಟಿಯೂ ಆಕೆಯ ಮೇಲೆ ... ಒಂದಷ್ಟು ಭಾವಗಳ ಮಧ್ಯೆಯೇ ತಲೆ ತಗ್ಗಿಸಿ ಹೋಗೋವಾಗ ಏನೋ missing missing... ಅರೇ ಇವ್ರು ಅವಸರದಲ್ಲಿ ಹುಡುಗನಿಗೆ ಹಾಕೋ ಮಾಲೇನೇ  ತನ್ನ ಕೈಯಲ್ಲಿ ಕೊಟ್ಟಿಲ್ವಲ್ಲ ... ಎಂಥ ಅವಸ್ಥೆ ಇದು... order ಕೊಟ್ಟ ಹೂ ಅಂಗಡಿಯವನು ತಂದಿದಾನೋ ಇಲ್ವೋ ...ನೂರೆಂಟು ಯೋಚನೆ ತಲೆಯಲ್ಲಿ ತುಂಬುವಷ್ಟರಲ್ಲೇ ಮಾವ ಅದಾಗಲೇ ಮಂಟಪದ ಹತ್ತಿರ ಕರೆದುಕೊಂಡು ಬಂದಾಗಿತ್ತು ...ಮಾವನಿಗೆ ನಮಸ್ಕಾರ ಮಾಡು ಅಂತ ಪುರೋಹಿತರು ಹೇಳ್ದಾಗ ಬಗ್ಗಿ ನಮಸ್ಕಾರ ಮಾಡಿ ಅವ್ರು ತಲೆ ಮೇಲೆ ಅಕ್ಷತೆ ಕಾಳು ಹಾಕಿ ಆಶೀರ್ವಾದ ಮಾಡಿ ಮಂಟಪದಿಂದ  ಹೊರನಡೆಡಿದ್ರು ...  ಹುಡುಗನ ಎದುರು ಅದಾಗಲೇ ಇಬ್ಬರು ಪುರೋಹಿತರು ಮುಖ ಕಾಣದಂತೆ ಶಲ್ಯವನ್ನು ಅಡ್ಡ ಹಿಡಿದಿದ್ದರು ... ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿ ಅಪ್ಪ ಅಮ್ಮ ... ಹತ್ತಿರ ಬರುತ್ತಿದ್ದ ಮಹೂರ್ಥದ ಘಳಿಗೆ....ಭಟ್ಟರು ಅದೇನೋ   ಸುಲಘ್ನೆ ಸಾವಧಾನ  ಮಂತ್ರ ಪಠಿಸ್ತಾ ಇದ್ರೆ  ಆಕೆಯ ಮನದಲ್ಲೋ "ಹೂವಿನ ಹಾರ..." ಎಲ್ಲಿ ಅನ್ನೋ ಸಿಲ್ಲಿ ಯೋಚನೆ ... ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿ ನಿಂತ ಅಮ್ಮನ ಮುಖ ನೋಡಿದ್ರೆ ಅವ್ರು "ಏನು" ಅನ್ನೋ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ತಲೆ ಅಲ್ಲಾಡಿಸಿ  ಸನ್ನೆ ಮಾಡಿದ್ರೆ ... ಆಕೆ ಮೆಲ್ಲಗೆ " ಅಮ್ಮಾ ... ಹೂವಿನ ಹಾರಾನೇ ಕೊಟ್ಟಿಲ್ಲ ನನ್ನ ಕೈಯಲ್ಲಿ " ಅಂದ್ರೆ ಅವಳ ಅಮ್ಮ "ಸುಮ್ನೆ ನಿಂತ್ಕೋ... " ಅಂತ ಗುರಾಯ್ಸಿದ್ರು... ಬಹುಶಃ ಮದುವೆ ಮಂಟಪದಲ್ಲೂ  ಬೈಸಿಕೊಂಡ ಮೊದಲ ಮದುಮಗಳು ಆಕೆ .... :-(

ಇಷ್ಟೆಲ್ಲಾ ಯೋಚನೆ ಮಾಡ್ತಾ ಇರ್ಬೇಕಾದ್ರೆ ಶಲ್ಯದ ಆ ಬದಿಯಿಂದ ಒಬ್ಬ ಪುರೋಹಿತರು ನಿಧಾನಕ್ಕೆ ಆಕೆಯ ಕೈಯಲ್ಲಿ ಹೂವಿನ ಹಾರ ಕೊಟ್ರೆ ... ಉಸ್ಸಪ್ಪಾ.. ಅಂತೂ ಒಂದು ಸಮಸ್ಯೆ ಬಗೆಹರೀತು ಅಂತ ನಿಟ್ಟುಸಿರು  ಬಿಡ್ತಾಳಾಕೆ .... ಎದುರಿಗಿದ್ದ ಶಲ್ಯದ ತೆರೆ ಸರಿದಾಗ ನಗುತ್ತ ನಿಂತ ಹುಡುಗ ... ಅರೆ ಇವನೋ ತನಗಿಂತ ತುಂಬಾ ಎತ್ತರ ..ಜೊತೆಗೆ ಈಗ ತಲೆ ಮೇಲೊಂದು ಪೇಟ ... ಅವನ ಗತ್ತು ನೋಡಿದ್ರೆ ಸ್ವಲ್ಪ ಆದರು ತಲೆ ಬಗ್ಗಿಸಿ ಹೆಲ್ಪ್ ಮಾಡೋ ಆಸಾಮಿ ಅಲ್ಲ ಅನ್ನೋ ಹಾಗೆ ತಲೆಯೆತ್ತಿ ನಿಂತಿದ್ದ ... ಅಕ್ಕ ಪಕ್ಕ ನಿಂತ ಅವನ ಕಡೆಯವರು ತಲೆ ಬಗ್ಗಿಸ್ಬೇಡ...  .ಆಮೇಲೆ  ಜೀವನ ಪೂರ್ತಿ ಆಕೆ ಎದುರಲ್ಲಿ ತಲೆ ಬಗ್ಗಿಸಬೇಕಾಗತ್ತೆ ಅನ್ನೋ ಸೂಚನೆ ಕೊಡ್ತಾ ಇದ್ರು  ... . ಕೈಯಲ್ಲಿ ಮಾಲೆ ಅಂತೂ ಸಿಕ್ತು ...ತಾನು ಮುಂಗಾಲಿನ ಬೆರಳುಗಳ ಮೇಲೆ ನಿಂತು  ಬ್ಯಾಲೆನ್ಸ್ ಮಾಡಿದ್ರು ಹಾರ ಅವ್ನ ಕುತ್ತಿಗೆಗೆ ಸರಿಯಾಗಿ ಬೀಳೋದು ಸಂಶಯ ... ಛೆ ...ಎಲ್ಲ ಸಮಸ್ಯೆ ಒಂದರ ಹಿಂದೆ ಒಂದು ಇವತ್ತೇ ಕಾಡ್ಬೇಕಾ  ... ಮನಸಲ್ಲಿ ಯೋಚನೆ ಮಾಡ್ತಿರ್ಬೆಕಾದ್ರೆ ಅತ್ತ ಪುರೋಹಿತರ ಮಂತ್ರ ಪಠಣ ಗಟ್ಟಿಯಾಗ್ತಾ ಇತ್ತು ...ಇತ್ತ ಸುತ್ತ ನೆರೆದಿದ್ದ ಸಂಬಂಧಿಕರಿಗೂ ಕುತೂಹಲ ....ಮದುಮಗಳು ಅದು ಹೇಗೆ ಮಾಲೆ ಹಾಕ್ತಾಳೆ ಅಂತ ... ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಅಲ್ಲಿ ಹಾಸ್ಯದ ವಾತಾವರಣ ಅನ್ಸಿದ್ರೆ ಆಕೆಗೋ " ಬೆಕ್ಕಿಗೆ ಚೆಲ್ಲಾಟ ಇಲಿಗೆ ಪ್ರಾಣಸಂಕಟ " ಅನ್ನೋ ಸ್ಥಿತಿ ...  ಹಾರ ಹಾಕು ಹುಡುಗನಿಗೆ ಅನ್ನೋ ಪುರೋಹಿತರ ಆದೇಶ ಬಂದ ಕೂಡ್ಲೆ  ಕಷ್ಟಪಟ್ಟು ಹಾರವನ್ನ, ಹುಡುಗನ ಪೇಟವನ್ನು ದಾಟಿ ಕುತ್ತಿಗೆಗೆ ಬೀಳೋ ಹಾಗೆ ಗುರಿಯಿಟ್ಟು ನಿಧಾನಕ್ಕೆ ಎಸೆದಿದ್ದಳಾಕೆ  .... ಪುಣ್ಯಕ್ಕೆ ಅದು ಪರ್ಫೆಕ್ಟ್ ಆಗಿ ಕುತ್ತಿಗೆಗೆ ಬಿದ್ದಿತ್ತು ..  ಒಂದು ಕಡೆ ವಾಲಗದವರಿಂದ  ಗಟ್ಟಿ ಮೇಳದ ಸದ್ದಾದರೆ ಇನ್ನೊಂದು ಕಡೆ  ಅಕ್ಕ ಪಕ್ಕ ಕೂತ ನೆಂಟರು ಸ್ನೇಹಿತರಿಂದ  ನಗು ಚಪ್ಪಾಳೆ .... 

ಈ ಘಟನೆ ನಡೆದು ಅದಾಗಲೇ 14 ವರ್ಷ ಮೊನ್ನೆ ಮೊನ್ನೆ ಪೂರ್ತಿ ಆಯ್ತು .. 

ಸುಖ ದುಃಖ ಸರಿ ಸಮನಾಗಿ ಹಂಚಿಕೊಳ್ತೇವೆ ಅನ್ನೋ ನಿರ್ಧಾರ ಮಾಡಿ ಸಪ್ತಪದಿ ತುಳಿದು ದಾಂಪತ್ಯಕ್ಕೆ ಕಾಲಿಟ್ಟದ್ದು ಮೊನ್ನೆ ಮೊನ್ನೆ ಅನ್ನಿಸುವಂತೆ ... :-)

ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ 

ಸುದೀಪ ... 

ಆಹಾರ - ಅಲಂಕಾರ.... ಸುದೀಪ ಸ್ಟಯ್ಲ್ನಲ್ಲಿ ... ಭಾಗ - 5

ಯಾರಾದ್ರು ಅತಿ ಹೆಚ್ಚು ದ್ವೇಷ ಮಾಡೋ, ತುಂಬಾ ಬೋರ್ ಆಗೋ ಕೆಲಸ ಯಾವ್ದು ಅಂದ್ರೆ.. ನನ್ listನಲ್ಲಿ ಮೊದಲ್ನೇ ಉತ್ತರ 100% ಗ್ಯಾರಂಟಿ  'ಅಡಿಗೆ ಮಾಡೋದು' ಅಂತ   ಆಗಿರತ್ತೆ ....  ಯಾರಾದ್ರು ಅಡಿಗೆ ಮಾಡಿ ಬಡ್ಸಿದ್ರೆ   (ಅದೂ ಕೂಡ ತುಂಬಾ ತಿನ್ನೋ ಶಕ್ತಿ ಇಲ್ಲ ...ಜೊತೆಗೆ slow eater ಬೇರೆ...) ಒಂದು ಘಂಟೆ ತಟ್ಟೆ ಮುಂದೆ ಕೂತ್ಕೊಂಡು ಅಂತೂ ಇಂತೂ ಪದಾರ್ಥ ಖಾಲಿ ಮಾಡೋ ಅಸಾಮಿ....ತಿನ್ನಕ್ಕೂ ಪ್ರಯೋಜನ ಇಲ್ಲ... :-p    ಅಂತಹ ನಾನು ಈ ಫೇಸ್ಬುಕ್ ಅನ್ನೋ ಫುಡ್ ಗ್ರೂಪ್ಗಳಿಗೆ ಅಪರೂಪಕ್ಕೆ  ಏನೋ ಒಂದು ಅಡಿಗೆ ಮಾಡಿ ಅದನ್ನ ಪ್ಲೇಟ್ನಲ್ಲಿ  ಅಲಂಕರಿಸಿ ಫೋಟೋ ತೆಗ್ದು upload ಮಾಡ್ತೀನಿ ಅಂದ್ರೆ ನಿಜಕ್ಕೂ ನಂಗೆ ಆಶ್ಚರ್ಯ .... ಜೊತೆಗೆ ಅಲ್ಲಿ ಸ್ನೇಹಿತರ  ಪ್ರೋತ್ಸಾಹದ ಕಾಮೆಂಟ್ಗಳಿಗೆ ಸ್ವಲ್ಪ ಉಬ್ಬಿ ಖುಷಿ ಪಡೋ ಪ್ರಾಣಿ ....ಈ ಬ್ಲಾಗ್ ಪ್ರಾರಂಭಸಿ ಹೆಚ್ಚು ಕಮ್ಮಿ 3 ವರ್ಷದಲ್ಲಿ ಇದು ಐದನೇ ಸಂಚಿಕೆ.... ಈ ಬಾರಿ ಸ್ವಲ್ಪವೇ ಚಿತ್ರಗಳು... ಅರ್ಧ ನಿಮಿಷದಲ್ಲಿ ನೋಡಿ ಮುಗಿಸಬಹುದು... :-) 

ಹೇಗಿದೆ ಅಂತ ನೋಡಿ... 

3...

2 ..

1.

                                                                        START.... 

ರವಾ ಚಕ್ಲಿ 

ತೊಂಡೆಕಾಯಿ ಪಲ್ಯ 

ಪತ್ರೊಡೆ 

ಬೀಟ್ರೂಟ್   ಪಲ್ಯ 

ಆಲೂ ಪರಾಟ 

ಗೋಧಿ ಹಿಟ್ಟು ಲಾಡು 

ಡೋಕ್ಲ 

ಸ್ಟ್ರಾಬೆರಿ ಫಿರ್ನಿ 

ಕ್ಯಾಬೇಜ್ ಪಲ್ಯ 

ಈ ವರ್ಷದ ಮೊದಲ ಮಾವಿನಹಣ್ಣಿನ ಸಾಸಿವೆ ...ಅಂಬೆ ಉಪ್ಕರಿ (ಕೊಂಕಣಿಯಲ್ಲಿ)

ಹಲಸಿನಕಾಯಿ ಹುಳಿ + ಫೋಡಿ 

ಕಾರ್ನ್ ಪುಲಾವ್ .... ತುಂಬಾ ಹಳೆಯ ಚಿತ್ರ....

ಮತ್ತಷ್ಟು ಚಿತ್ರಗಳೊಂದಿಗೆ  ಮುಂದಿನ ಸಂಚಿಕೆಯಲ್ಲಿ ಮತ್ತೆ ಸಿಗ್ತೀನಿ ..

ಅಲ್ಲಿವರೆಗೂ

ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ

ಸುದೀಪ...

:-)

ಅವನ .....

ಥೋ .... ಆಗ್ಲೇ  ಇಪ್ಪತ್ತೆಂಟು   ವರ್ಷ ಆಯ್ತು    ... ಕೆಲಸ ಸರಿ ಇಲ್ಲ ಅಂತ ಒದ್ದಾಡಿ ಒದ್ದಾಡಿ  ಅಂತೂ ಇಂತೂ ಒಂದು ಪರ್ಮನೆಂಟ್ ಕೆಲಸ ಅಂತ ಸಿಕ್ತು ... ಇನ್ನು ಸ್ವಂತ ಮನೆ ಮಾಡ್ಕೊಳ್ಳೋದು ಯಾವಾಗ್ಲೋ  ಏನ್ಕಥೆನೋ ...   ಆರು ತಿಂಗಳಿಗೆ ಒಮ್ಮೆ ವರ್ಷಕ್ಕೊಮ್ಮೆಅಪ್ಪ ಅಮ್ಮನ್ ಜೊತೆ  ಗಂಟು ಮೂಟೆ ಕಟ್ಟಿ ಬಾಡಿಗೆ ಮನೆ ಬದಲ್ಸಿ ಬದಲ್ಸಿ ಸಾಕಾಗ್ ಹೋಗಿದೆ ... ಈಗ ತಿನ್ನಕ್ಕೆ ಉಣ್ಣಕ್ಕೆ ಯೋಚನೆ ಇಲ್ದೆ ಇದ್ರೂ ಯಾಕೋ ಏನೋ ಖಾಲಿತನ... ಜೀವದ ಗೆಳೆಯರೆಲ್ಲಾ ಆಗ್ಲೇ ಮದುವೆಯಾಗಿ ಹೆಂಡತಿ, ಮಕ್ಳು ಜೊತೆ  ಓಡಾಡ್ತಾ ಇದಾರೆ...ಬಹುಷಃ ಇದೆ ನನ್ನ ದೊಡ್ಡ ಸಮಸ್ಯೇನೋ ಏನೋ ... ನಂಗೆ ಮದುವೆ ಆಗಿಲ್ಲ ಅನ್ನೋ ಬೇಸರಕ್ಕಿಂತ ಸ್ನೇಹಿತರೆಲ್ಲ ಮದುವೆಯಾಗಿದ್ದಾರೆ ಅನ್ನೋ ಅಸೂಯೆನೆ ಹೆಚ್ಚು ಅನ್ನೋದು ಒಂದರ್ಥದಲ್ಲಿ ನಿಜ ಅನ್ಸತ್ತೆ .. ಏನ್ ಹಾಳಾದ್ ಮನಸೋ ...

ಎದ್ರಿಗೆ ಸಿಕ್ಕಾಗಲೆಲ್ಲಾ 'ಏನ್ಲಾ ಮಗಾ ಯಾವಾಗ್ ಪಾಯ್ಸದ್ ಊಟ' ಅಂತ ಜೀವ ತಿಂತಾರೆ...  ಯಾರಿಗ್  ಹೇಳಣಾ ನಮ್ ಪ್ರಾಬ್ಲಂ ... ಬ್ರಹ್ಮಚಾರಿ ಜೀವನ ಯಾರಿಗೂ ಬೇಡ ... ಮದುವೆ  ಆದ ಫ್ರೆಂಡ್ಸ್ ಎಲ್ಲ 'ಮಗಾ ಸಂಸಾರ ಸಾಕಾಗಿದೆ... ಯಾವಾಗ್ ನೋಡಿದರೂ ಟೆನ್ಶನ್ ....  ಮೊದ್ಲೇ ಚೆನ್ನಾಗಿತ್ತು'  ಅಂದ್ರೆ ಮನಸಲ್ಲೇ ಬೈಕೊತೀನಿ... 'ಮಕ್ಳಾ ನೀವು ನೋಡೋದು, ಅನುಭವ್ಸಿದ್ದು ಎಲ್ಲ ಆಯ್ತು .ಈಗ ಸುಮ್ ಸುಮ್ನೆ  ನಂಗು ಯಾಕ್ ಹೆದ್ರಿಸ್ತಿರೋ...' ಅಂತ ಉಗೀ ಬೇಕು ಅನ್ಸತ್ತೆ... ಯಾರನ್  ಉಗ್ದು  ಬೈದು ಏನ್ ಪ್ರಯೋಜನ ... ನಂ ಹಣೆಬರಹ ಸರಿ ಇಲ್ದೆ ಇದ್ರೆ ಯಾರೆನ್ ಮಾಡಕ್ಕಾಗತ್ತೆ ....ನೆಟ್ಟಗೆ ನನ್ ಖರ್ಚನ್ನ ತೂಗ್ಸೊಕ್ಕೆ ಕಷ್ಟ ಪಡ್ತಾ ಇನ್ನು ಅಪ್ಪ ಅಮ್ಮಂಗೆ ಭಾರ ಆಗಿರೋ ನಾನು ಇನ್ನು ಈಗ್ಲೇ ಮದುವೆ ಮಾಡ್ಕೊಂಡು ಆ ಜವಬ್ದಾರೀನೂ ಯಾಕೆ ಅವ್ರ ಮೇಲೆ ಹೊರಿಸ್ಲಿ? ಇನ್ನು 5 ವರ್ಷ ಅಂತೂ ಮದುವೆ  ಪೋಸ್ಟ್ ಫೋನ್ ಅಂತ ಧೃಡ ನಿರ್ಧಾರ ಮಾಡಿ ಆಗಿದೆ.... ಆದ್ರೆ....

ಹೇಳ್ದಷ್ಟು ಸುಲಭಾನ .... !!!! ವಯೋ ಸಹಜವಾಗಿ ಕಾಡೋ ಆಸೆಗಳನ್ನ  ಕಾಮನೆಗಳನ್ನ ಇನ್ನೈದು ವರ್ಷ ಬಿಟ್ಟು ಬಾ.... ಪೋಸ್ಟ್ ಪೋನ್ ಮಾಡ್ತೀನಿ  ಅಂದ್ರೆ ಅದು ನನ್ ಮಾತು ಕೇಳತ್ತಾ ....?

ಮನಸಲ್ಲಿ ಏನೇನೋ ಅನ್ಸತ್ತೆ... ಯಾರ್ ಹತ್ರ ಹೇಳ್ಕೊಳ್ಳೋದು ..ಎಷ್ಟೇ ಜೀವದ ಗೆಳೆಯರು  ಇದ್ರೂ, ಪೋಲಿ ಮಾತಾಡ್ಕೊಂಡ್ರೂ, ಅದೆಷ್ಟೇ ವಲ್ಗರ್ ಜೋಕ್ಸ್ ಶೇರ್ ಮಾಡ್ಕೊಂಡ್ರೂ ಅತಿ ಖಾಸಗಿ ಅನ್ಸೋ ಈ ಲೈಂಗಿಕ ಭಾವನೆಗಳು ಯಾವಾಗಲೂ ನನ್ನದೇ ಚೌಕಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಇರತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ಇರ್ಬೇಕು . ಅಷ್ಟಕ್ಕೂ ಅಪ್ಪಿ ತಪ್ಪಿ ಇದನ್ನ ಅವರತ್ರ  ಡಿಸ್ಕಸ್ ಮಾಡಿದ್ರೆ ತಮಾಷೆ ಮಾಡ್ಕೊಂಡು ನಗ್ತಾರೆ ಅಷ್ಟೇ ...ಯಾರಿಗ ಬೇಕು ಕೋಲು ಕೊಟ್ಟು ಫ್ರೆಂಡ್ಸ್  ಹತ್ರ ಸುಮ್ನೆ ಹೊಡಿಸ್ಕೊಳೋದು  ... ಅದ್ರ ಬದಲಿಗೆ ನನ್ನ ಬೆಚ್ಚನೆ ಭಾವ ನನ್ನಲ್ಲೇ ಇರ್ಲಿ ...ಅಷ್ಟೇ ಆದ್ರೆ ಬೇಸರ ಇರ್ಲಿಲ್ಲ .... ಇತ್ತೀಚಿಗೆ ಯಾಕೋ ಎಲ್ಲೋ ಅತಿ ಅನ್ಸೋ ಅಷ್ಟು ತಾಳ ತಪ್ತಾ ಇದೆ ಈ ಭಾವನೆಗಳು .. .ಏನು ಕಾರಣಾನೋ ನಂಗೆ ತೋಚಲ್ಲ .... ಅದ್ಯಾಕೆ ತಿಕ್ಲು ತರಹ ಆಡ್ತೀನೋ ... ಒಂದಿನ ಮೆಂಟಲ್ ಆಗ್ದೆ ಇದ್ರೆ ಸಾಕು ....

ಕಾರಣ ಕನಸಲ್ಲೂ ಕಾಡೋ ಹೆಣ್ಣುಗಳು ... ನನಸಲ್ಲಂತೂ ಕೇಳೋದೇ ಬೇಡ .... ಈ ಧ್ಯಾನಾನೆ ಜಾಸ್ತಿ ಆಗಿದೆ...

ಇಷ್ಟು ಸಾಕಾಗಲ್ಲ ಅಂತ ಸುತ್ತ ಮುತ್ತ ಇರೋ ಕಲೀಗ್ ಹುಡುಗೀರೆಲ್ಲ ಸೂಪರ್ ಪೀಸ್ಗಳು ... ಬೆಳಿಗ್ಗೆಯಿಂದ ಸಂಜೆ ತನಕ ಅಕ್ಕ ಪಕ್ಕ ಸುಳಿಯೋ ಬ್ಯೂಟಿಗಳು .... ಹೇಗ್ ನನ್ನನ್ನ ನಾ ಕಂಟ್ರೋಲ್ ಮಾಡ್ಕೊಳ್ಳಿ... ಹೋಗ್ಲಿ ಸಂಜೆ ರೋಡ್ನಲ್ಲಿ ಒಂದು ರೌಂಡ್ ಸುತ್ತಾಡ್ಕೊಂಡು ಬರೋಣ ಅಂದ್ರೆ ತೊಡೆ ಕಾಣ್ಸೋ ಹಾಗೆ ಬಟ್ಟೆ ಹಾಕ್ಕೊಂಡ್ ಎದುರಾಗೋ  ಕಾಲೇಜ್ ಹುಡುಗೀರು .... ಎಲ್ಲಿಂದ ಮನಸನ್ನ ಶಾಂತವಾಗಿ ಇಟ್ಕೊಳ್ಳೋದು ... ಮಾಲ್ಗಳಲ್ಲಿ,  ರೆಸ್ಟೋರಂಟ್ ಎಲ್ಲೇ ಹೋದ್ರೂ ಕಣ್ನಿಗೆ  ಕಾಣೋದು ಇವರೇ .... ನನ್ನ ಕಣ್ಣು ಕಾಮಾಲೆ ಆದ್ರೆ ಅವ್ರದ್ದೇನು ತಪ್ಪು ... ನನ್  ಹಾಳು  ಮನಸಿಗೆ ಅವರೇನು ಮುಖ, ಮೈ  ಮುಚ್ಕೊಂಡು ಓಡಾಡಕ್ಕಾಗತ್ತಾ ....

ಇದನ್ನೆಲ್ಲಾ ತಡ್ಕೊಳ್ಳಕ್ಕೆ ಆಗ್ದೆ ದಿನೇ ದಿನೇ  ಸಿಗರೇಟ್ ಸುಡೋದು ಜಾಸ್ತಿ ಆಗಿದೆ... ಲೈಟ್ ಆಗಿ ಈಗ್ಲೇ  ಕೆಮ್ಮು ದಮ್ಮು ಶುರುವಾಗಿದೆ.... ಬೇಕಾ ಇದೆಲ್ಲಾ .

ಇತ್ತೀಚಿಗೆ ಮೆಜಿಸ್ಟಿಕ್ ಬಸ್ ಸ್ಟ್ಯಾಂಡ್ನಲ್ಲಿ ಸಂಜೆ ಹೊತ್ತು ರಂಗು ರಂಗಾಗಿ ಮೇಕಪ್ ಮಾಡ್ಕೊಂಡು ಗಿರಾಕಿಗಳಿಗೆ ಕಾಯ್ತಾ ಇರೋ ಸುಂದರಿಯರನ್ನ ನೋಡಿ ಆಸೆ ಶುರುವಾಗಿದೆ ಜೊತೆಗೆ ಅದಕ್ಕಿಂತ ಹೆಚ್ಚು ಭಯ.. ಒಂದಿನ ಎಲ್ಲಾದ್ರೂ ಅವ್ರ ಹಿಂದೆ ಹೋಗಿ ಬೇಡ್ದೆ ಇರೋ ಕಾಯಿಲೆ ಎಲ್ಲ ಬರಿಸ್ಕೊಂಡು ದಾರಿ ತಪ್ದೆ ಇದ್ರೆ ಸಾಕು ಭಗವಂತ . ನೀನೆ ಕಾಪಾಡಬೇಕು ... ಇರೋ ಚಟಗಳಿಂದಾನೆ ಹೊರಗೆ ಬರಕ್ಕೆ ಆಗ್ತಿಲ್ಲ ... ಹೊಸ ಹೊಸ ಆಸೆ ಕೂಪಕ್ಕೆ ಹೋಗ್ದೆ ಇರೋ ಹಾಗೆ ಮನಸ್ಸು ಗಟ್ಟಿ ಮಾಡು ತಂದೆ...

ಮೊನ್ನೆ ಅಷ್ಟೇ ಊರಿನ್ ಹೊರ ಬಾಗದಲ್ಲಿ ಇರೋ ಫಿಲಂ ಟಾಕಿಸ್ಗೆ ಹೋಗಿ ಸೆಕೆಂಡ್ ಷೋ ಮಲಯಾಳಿ  A   ಸಿನೆಮಾ ನೋಡ್ಕೊಂಡು ಬರ್ಬೇಕಾದ್ರೆ ಸಾಕ್ ಸಾಕ್ ಆಗಿ ಹೋಗಿತ್ತು ..ಯಾರಾದ್ರೂ ಪರಿಚಯದವರು ಸಿಕ್ತಾರೋ ಅನ್ನೋ ಭಯ ...  ಆದರು ಯಾರೋ ಒಬ್ಬ ಫ್ರೆಂಡ್ ಬಡ್ಡಿಮಗ ನೋಡ್ ಬಿಟ್ಟಿದ್ದ .. ಮರುದಿನ ಕಿಂಡಲ್ ಮಾಡಕ್ಕೆ ಹೊಸ ವಿಷ್ಯ ಬೆರೆ... ಥೋ ಸಾಕಾಗ್ ಹೋಗಿದೆ ....

ಸಂಜೆ ಆಗೋದೇ ಕಾಯ್ತಾ ಇರ್ತೀನಿ ಈಗೀಗ ... ಯಾವಾಗ್ ಮನೆ ಸೇರಿ ಊಟದ್ ಶಾಸ್ತ್ರ ಮಾಡಿ ರೂಮ್ಸೇರಿ  ಬಾಗ್ಲು ಭದ್ರ ಮಾಡಿ ನನ್ ಪ್ರಪಂಚ ಸೇರ್ಕೊಳ್ಳೋದು ಅಂತ ... ಪೆನ್ ಡ್ರೈವ್ನಲ್ಲಿ ಡೌನ್ಲೋಡ್ ಮಾಡಿ ತುಂಬ್ಕೊಂಡಿರೋ ಪೋರ್ನ್ ವಿಡಿಯೋಗಳನ್ನ ನೋಡ್ತಾ ಮೈ ಮರೆತರೆ ಬೆಳಗ್ಗಿನ ಜಾವ ಎರಡು ಮೂರು ಘಂಟೆ ಆದ್ರೂ ಗೊತ್ತಾಗಲ್ಲ ... ಅದೇನ್ ಹುಚ್ಚನ್ ತರಹ ಅಡಿಕ್ಟ್ ಆಗಿದಿನೋ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ...  ನನ್ನ ವಯಸ್ಸಿನ ಎಲ್ಲ ಹುಡುಗರೂ ಹಿಂಗೆ ಆಡ್ತಾರೋ ನಾನೊಬ್ನೇ ಹಿಂಗೋ ಆ ಭಗವಂತಂಗೆ ಗೊತ್ತು .... ರಾತ್ರಿ ನಿದ್ರೆ ಇಲ್ದೆ ಕೆಂಪಾಗಿರೋ ಕಣ್ಣು ನೋಡಿ  ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಅಮ್ಮ 'ನಿದ್ದೆ ಬರ್ಲಿಲ್ವೇನೋ ಮಗಾ....' ಅಂದ್ರೆ ಏನ್ ಉತ್ತರ ಹೇಳ್ಬೇಕು ಅನ್ನಕ್ಕೆ ಆಗದೆ ಒದ್ದಾಟ....

ವಾಟ್ಸ್ ಆಪ್ನಲ್ಲಿ ಆಫೀಸ್ ಕೆಲಸದಲ್ಲಿ ಇರೋವಾಗ ಒಂದಷ್ಟು ಖಾಸಾ ಸ್ನೇಹಿತರು ಕಳ್ಸೊ ಪೋಲಿ ಫೋಟೋಗಳು,  ವಿಡಿಯೋಗಳು .ಅವು ಲೋಡ್ ಆಗೋ ತಂಕ ತಡ್ಕೊಳಕ್ಕೆ ಆಗ್ದೆ ಇರೋ ಅಷ್ಟು ಕುತೂಹಲ .. . ನೋಡೋ ತಂಕ ನೆಮ್ಮದಿ ಇಲ್ಲ...  ಕೊನೆ ಪಕ್ಷ ಎಷ್ಟೇ ಬ್ಯುಸಿ ಇದ್ರೂ ವಾಶ್ ರೂಮ್ಗೆ ಹೋಗಿ ನೋಡಿದ್ರೆ ಸಮಾಧಾನ...  ಒಂದಿನ ಯಾವ್ದಾದ್ರೂ ಕಲೀಗ್ ಹತ್ರ ಸಿಕ್ಕಿ ಹಾಕಿಕೊಳ್ಳದೆ ಇದ್ರೆ ಸಾಕು..   ನನ್ನ ಬಗ್ಗೆ ಬ್ಯಾಡ್ ಇಂಪ್ಪ್ರೆಶನ್ ಬೀಳಕ್ಕೆ ಜೊತೆಗೆ ನಗೆಪಾಟಲಾಗಕ್ಕೆ ....ಏನ್ ಕರ್ಮಾನೋ .... ಹಾಕೋ ನೆಟ್ ಪ್ಯಾಕ್ ನೆಟ್ಟಗೆ ಮೂರ್ ದಿನ ಬರಲ್ಲ ... ದುಡಿಯೋ ಅರ್ಧ ದುಡ್ಡೆಲ್ಲಾ ಇದಕ್ಕೆ ಆಯ್ತು ...

ಶುಕ್ರವಾರ ಆದ್ರೆ ಸಾಕು ಪೇಪರ್ನಲ್ಲಿ ಬರೋ ಲೈಂಗಿಕ  ಆರೋಗ್ಯಕ್ಕೆ  ಸಂಬಂಧಪಟ್ಟ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳ  ಕಾಲಂ ಓದೋ ಹುಚ್ಚು ಬೇರೆ  .ಅದ್ರಲ್ಲಿ ಬರೋ ಒಂದೊಂದು ಪ್ರಶ್ನೆಗಳು ನಂದೆ ಅನ್ಸೋವಷ್ಟು ಹಾಗೆ ಇರತ್ತೆ ...ಅದನ್ನು ಓದಿ ಲೈಟ್ ಆಗಿ ಭಯ ಬೇರೆ ... ದಾರಿ ತಪ್ತಾ ಇರೋದು ಗೊತ್ತಾಗಿನೂ ಇನ್ನು ಆ ಕೆಟ್ಟ ಚಟದ ದಾರಿಯಲ್ಲೇ ನಡೆದ್ರೆ ಸುಖ ... ಬಿಟ್ಟು ಬಿಡದ ಮಾಯೆ ....   ಹಿಂಗೆ ತಿಕ್ಕಲು ತರಹ ಯೋಚನೆ ಮಾಡ್ತಾ ಹೋದ್ರೆ ಒಂದಿನ ಮಾನಸಿಕ ಡಾಕ್ಟರ್ ಹತ್ರ ಕೌನ್ಸಿಲಿಂಗ್ಗೆ ಹೋಗೋ ಕಾಲ ದೂರ ಇಲ್ಲ ಅನ್ಸತ್ತೆ ... ಇನ್ನು ಅರ್ಧ  ರಾತ್ರಿ ಪ್ರಸಾರ ಆಗೋ   ಲೈಂಗಿಕ ಆರೋಗ್ಯದ ಬಗ್ಗೆ ಡಾಕ್ಟರ್ ಇಂಟರ್ವ್ಯೂನಲ್ಲಿ  ಕೊಡೊ ಸಲಹೆಗಳು ತಪ್ಪದೆ ನೋಡ್ತಾ ಇದ್ರೂ ಈ ಚಟದಿಂದ ಹೊರ ಬರಬೇಕು ಅಂದ್ಕೊಂಡ್ರೂ  ಇನ್ನು ಅದೇ ಸುಳಿಯಲ್ಲೇ ಸುತ್ತುತ್ತಾ ಇದೀನಿ ...  ಇದಕ್ಕೆಲ್ಲಾ ಅಂತ್ಯ ಯಾವಾಗಲೋ ...


ಚೆನ್ನಾಗ್ ಗೊತ್ತು ...
ಕಾಮ, ಲೈಂಗಿಕ ಭಾವನೆ  ಏನ್ ತಪ್ಪಲ್ಲ ...
ವಯಸ್ಸಿಗೆ ತಕ್ಕಂತೆ ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬ ಮನುಷ್ಯನಲ್ಲೂ ಮೂಡೋ ಮಧುರ ಸಂವೇದನೆ ...
ಯಾರಿಂದನೂ ಅದನ್ನ ತಡೆಯಕ್ಕೆ ಆಗಲ್ಲ ...

ಆದ್ರೆ .....
ಅತಿ ಆದ್ರೆ ಅಮೃತವೂ ವಿಷವೇ....

ಹೌದು ...ಇದನ್ನ ನಾನೀಗ ನಿಯಂತ್ರಣ ಮಾಡಲೇ ಬೇಕು ..
ಇಲ್ಲಾ ಅಂದ್ರೆ ಚಂದದ ಜೀವನಾನ ನನ್ನ ಕೈಯಾರೆ ನಾನೇ ಹಾಳ್ ಮಾಡ್ಕೊತೀನಿ ....

 'ಸಾಧ್ಯಾನ ನಿನ್ನಿಂದ ಅಂತ....'  ಒಂದು ಮನಸು ಕೇಳಿದ್ರೆ.... 
'ಅರೇ ... ಯಾಕ್ ಸಾಧ್ಯ ಇಲ್ಲ..'. ಅಂತ ಭಂಡ ಧೈರ್ಯ ಇನ್ನೊಂದು ಉತ್ತರ ಕೊಡತ್ತೆ ....
ಇಲ್ಲಾ ... ನಾನೇ ನನ್ ಮನಸನ್ನ ಇನ್ನು ಮುಂದೆ ಹಿಡಿತಕ್ಕೆ ತಂದುಕೋಬೇಕು...

ಎಲ್ಲವೂ ನನ್ನ ನಿರ್ಧಾರದಲ್ಲೇ ಇದೆ...
ನಮ್ಮ ಮನಸ್ಸು ನಮ್ಮ ಹಿಡಿತದಲ್ಲಿ ಇದ್ರೆ ಯಾವ ಔಷಧಿ, ಡಾಕ್ಟರ್ ಅವಶ್ಯಕತೆ ಇಲ್ಲ....
ಹೇಳೋ ಅಷ್ಟು ಸುಲಭ ಇಲ್ಲ ... ಆದ್ರೆ ಪ್ರಯತ್ನ ಪಟ್ರೆ ಯಾವುದೂ ಅಸಾಧ್ಯನೂ  ಅಲ್ಲ...
'ಮನಸ್ಸಿದ್ದರೆ ಮಾರ್ಗ....'

ಇನ್ ಮುಂದೆ ನನ್ನ ಮನಸು ಉತ್ತಮ ಓದಿನ ಬಗ್ಗೆ ಕೇಂದ್ರಿಕೃತವಾಗ್ಬೇಕು ...
ವಿಪರ್ಯಾಸ ಅಂದ್ರೆ ಈ ಮನಸ್ಥಿತಿಯಿಂದ ನನ್ನ ಅತಿ ಪ್ರೀತಿ ಪಾತ್ರವಾದ ಓದು ಬರಹ ಎಲ್ಲ ಮರ್ತು ಹೋಗಿದೆ ...

ದಿನೇ ದಿನೇ ನಿಧಾನವಾಗಿ  ಈ ಚಟದಿಂದ ಉತ್ತಮ ಹವ್ಯಾಸಗಳತ್ತ ನನ್ನ ಮನಸ್ಸನ್ನ ತಿರುಗಿಸ್ಬೇಕು ...

ಹೌದು ... ನಾ ಅದನ್ನ ಸಾಧಿಸ್ಬೇಕು...
ಖಂಡಿತಾ ನಾ ಗೆಲ್ತೀನಿ ... 

ಒಂದಿನಾ ...
ನಿಧಾನ ಆದ್ರೂ ಸರಿ...

I WILL....

ಆಹಾರ - ಅಲಂಕಾರ.... ಸುದೀಪ ಸ್ಟಯ್ಲ್ನಲ್ಲಿ ... ಭಾಗ - 4

ತುಂಬಾ ದಿನ ಆಯ್ತು... ಬ್ಲಾಗ್ನಲ್ಲಿ ಏನು ಬರೆಯಕ್ಕೆ ವಿಷಯ ತೋಚ್ತಾ ಇಲ್ಲ ಅಂದಾಗ ನನಗೆ  ಸಹಾಯಕ್ಕೆ ಬರೋದೆ ಈ food pictures....  ಹಾಗಾಗಿ ನೀವು ಈ ಹೊಸ ಚಿತ್ರಗಳನ್ನ ನೋಡಿ ಹೇಗಿದೆ ಅಂತ feedback ಕೊಡಿ :-P 

so ಈಗ ramp walk ಶುರು ಆಗತ್ತೆ .... enjoy .... :D 

ಪಪ್ಪಾಯ ಪುಡ್ಡಿಂಗ್ .... :-)

ಪೈನಾಪಲ್ ಮೆಣಸುಕಾಯಿ ... :-)

ಇದು ಸಿಂಪಲ್ ಆಗಿರೋ ಕಾಂಚಿಪುರಂ ಇಡ್ಲಿ ... ವಿಶೇಷ ಅಂದ್ರೆ ಅದ್ರ ಕೆಳಗಡೆ ಇರೋ mat ... ನಾನೇ ಬಾಳೆ ಎಲೆಯಿಂದ ಮಾಡಿದ್ದು ಅಷ್ಟೇ ... :-P 

ಕರುಂ ಕುರುಂ  ಬೆಣ್ಣೆ ಮುರುಕು ... ಸ್ವಲ್ಪ mirror effect  ಕೊಟ್ಟಿರೋ photo ....

ಸೋರೆಕಾಯಿ ದಾಲ್ .... ನನ್ನದೇ ಶೈಲಿಯ ಅಲಂಕಾರ ... :-P 

ಪಪ್ಪಾಯ ಕಾಯಿ ಪಲ್ಯ .... twist  ಏನಪ್ಪಾ ಅಂದ್ರೆ ಪಪ್ಪಯಾ ಮರದ deco ಜೊತೆಗೆ... :-)

ಇದೊಂದು ನಮ್ಮ ಮಧ್ಯಾಹ್ನದ ಊಟ ... ನಮ್ಮ ಫುಡ್ ಗ್ರೂಪ್ನಲ್ಲಿ ಕೆಲವರಿಗೆ ಇದು flight ನಲ್ಲಿ ಕೊಡೊ ಊಟದ ರೀತಿ ಕಂಡರೆ ... ಇನ್ನು ಕೆಲವರಿಗೆ Japanese Bento  Lunch Box ತರಹ ಕಾಣಿಸ್ತಂತೆ.... ನಾನಂತೂ ಮೊದಲ ಬಾರಿ ಕೇಳಿದ್ದು ಈ ಹೆಸರನ್ನ... ಆಮೇಲೆ Google search ಮಾಡಿ ಅದೇನಪ್ಪ... ಹೇಗಿರತ್ತೆ  ಅಂತ ನೋಡಿದ್ದು... :-)

ಒಂದು ಭಾನುವಾರದ ಮಧ್ಯಾಹ್ನದ  ಸಿಂಪಲ್ north indian menu... ರೋಟಿ , ಪನೀರ್ ಮಸಾಲ, ಕ್ಯಾರೆಟ್ ಟೊಮೇಟೊ ಸೂಪ.. ;-)

ಮಿರ್ಚಿ ಕಾ ಸಾಲನ್ ... ಸಂಜೀವ್ ಕಪೂರ್  ಬ್ಲಾಗ್ನ follow ಮಾಡಿದ್ದು... n ಈ ಚಿತ್ರ ಅವರ ಫೇಸ್ಬುಕ್ pageನಲ್ಲೂ ಬಂದಿದೆ... :-)

ಪುಲ್ಕಾ ಜೊತೆಗೆ ಪಾಲಕ್ ಪನೀರ್....

 

corn ಕೂರ್ಮ .... ಅದೇನು ವಿಶೇಷ ಅಲ್ಲ.... ಆದ್ರೆ ಹಿಂದಿರೋ ಟೇಬಲ್ ಕ್ಯಾಲೆಂಡರ್ special.... ಪ್ಹೆಸ್ಬುಕ್ನ ಒಬ್ಬ ಗೆಳತಿಯ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಬೆಳೆಯೋ ಕಸಿ ಮಾಡಿದ ಅತಿ ಅಪರೂಪದ ದಾಸವಾಳಗಳು.... ಕೂರ್ಮಕ್ಕಿಮ್ತ ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಇಷ್ಟ ಆದದ್ದು ಈ ಕ್ಯಾಲೆಂಡರ್ನಲ್ಲಿ ಇರೋ ಚಿತ್ರ :-)

ಉಪ್ಪಿನಕಾಯಿ....

Mango Phirni.... ಮಾವಿನ ಹಣ್ಣಿನ ಸೀಸನ್ ಸ್ಪೆಷಲ್ ....

ಪಂಜಾಬಿ ಚೋಲೆ ಬಟೂರ ...

ಸಿಹಿ ಕುಂಬಳಕಾಯಿ ಹೂವಿನ ಸಾಸಿವೆ...

ಪೈನಾಪಲ್ ಪುಡ್ಡಿಂಗ್...

Capcicum ಬೇಸನ್.... ಇದರಲ್ಲಿ ನಾವು ಸ್ಕೂಲ್ ಕಾಲೇಜ್ನಲ್ಲಿ ನೋಟ್ ಬುಕ್ನ ಕೊನೆಯ ಪೇಜ್ನಲ್ಲಿ ಆಡ್ತಿದ್ದ ಆಟದ ಚಿತ್ರವನ್ನ ದೊಣ್ಣೆ ಮೆಣಸಿನ ಬೀಜದಲ್ಲಿ try ಮಾಡಿದ್ದು ... ಆ ಆಟದ  ಹೆಸರು Tic - Tac -Toe ಅಂತ ಮೊನ್ನೇನೆ ಗೊತ್ತಾದದ್ದು ನನಗೆ :-)

ಇದು amchi ಪತ್ರೊಡೆ ... ಕೊಂಕಣಿ ವಿಶೇಷ ... :-)

ಬೆಣ್ಣೆ ಮಸಾಲ ದೋಸ.... :-)

ಮೊನ್ನೆ ನಮ್ಮ ಮದುವೆ anniversary ಗೆ ಮಾಡಿದ pressure cooker cake.... full flop.... ಸ್ಟಿಲ್ ನೆನಪಿಗಾಗಿ ಅದರ ಒಂದು ಚಿತ್ರ :-P

ಫೆಬ್ರವರಿಯಲ್ಲಿ  valentines day ಗಾಗಿ ಸುಮ್ನೆ ಚಟ್ನಿ ಪುಡಿಯಿಂದ ಮಾಡಿದ ಒಂದು ಪುಟ್ಟ ಪ್ರಯತ್ನ .. :-)

ಈ ಸಂಚಿಕೆಗೆ ಇಷ್ಟು ಸಾಕು...

ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಮತ್ತಷ್ಟು ಚಿತ್ರದೊಂದಿಗೆ ....

ಅಲ್ಲಿವರೆಗೂ ...

ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ 

ಸುದೀಪ... :-)